သူတုိ႔ေျပာခ်င္တာေတြကို နားေထာင္ေပးၾကပါဗ်ာ

နားေထာင္ျခင္းအတတ္ပညာဟာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူမွဳအသိုင္းအဝိုင္းမွာ အေရးပါလြန္းပါတယ္။
မိမိေျပာလိုက္တဲ့ စကားကို လူတစ္ဘက္သားက ဂရုတစိုက္
အေလးထားၿပီး နားေထာင္ေပးတတ္ရင္ စကားေျပာတဲ့သူက
နားေထာင္ေပးတဲ့သူကို အလိုလို ေလးစားခ်စ္ခင္လိုစိတ္ ျဖစ္ထြန္းပါတယ္။
စကားသိပ္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေျပာခြင့္နည္းရံုမက အထီးက်န္ၿပီး
အေဖာ္မဲ့တတ္တဲ့ အရြယ္(၂)မ်ိဳးအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

(၁)
ကေလးငယ္ေတြ။
သူတို႔တေတြဟာ သင္ယူေနဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။
သူတို႔တေတြဟာ စူးစမ္းလိုစိတ္ အျပည့္ရွိၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။
သူတို႔တေတြဟာ အလုပ္မ်ားလြန္းတဲ့ မိသားစုဝင္အသီးသီးရဲ ႔
လ်စ္လ်ဴ ရွဳျခင္းကို ခံၾကရတတ္သူေတြ ျဖစ္တယ္။
သူတို႔တေတြဟာ ငွက္ကေလးေတြ ဘာေၾကာင့္ပ်ံတာလဲ၊
ဘိုးဘိုးရဲ ႔ ဆံပင္က ျဖဴ ေဖြးေနတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဆိုတဲ့
ေမးခြန္းမ်ားစြာနဲ႔ သိခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းျပေနၾကသူေလးေတြ ျဖစ္တယ္။
x
(၂)
အိုမင္းႀကီးရင့္သူေတြ။
သူတို႔တေတြက သင္ေပးဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။
သူတို႔တေတြက သူတို႔ ၿမိဳခ်ထားသမွ် ျပန္အန္ခ်င္ၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္တယ္။
သူတို႔တေတြက အထီးက်န္ဆန္ေနတတ္ၿပီး မိသားစုအမ်ားစုရဲ႕
ပစ္ပယ္ထားျခင္းကို ခံၾကရတတ္သူေတြ ျဖစ္တယ္။
သူတို႔တေတြက လာေရာက္ေမးျမန္းသင္ယူသူေတြကို ခ်စ္တတ္ၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။
သူတို႔တေတြက
သူတို႔မွားခဲ့တဲ့ အမွားအယြင္းေတြကို ငယ္ရြယ္သူေတြသိေအာင္ေျပာတတ္ၿပီး
အဲ့ဒီ့ အမွားအယြင္းေတြကေန သင္ခန္းစာယူေစခ်င္တဲ့ ေစတနာရွင္ေတြ ျဖစ္တယ္။
x
ကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိသေလာက္
အိုမင္းႀကီးရင့္သူ ဘိုးဘြားေတြနဲ႔ ကေလးသူငယ္ေတြမွာ
တူညီတာေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ သူတို႔ ေျပာတဲ့စကားေတြက အေလးထားျခင္းမခံရတာ၊
လ်စ္လ်ဴ ရွဳထားျခင္း ခံရတာ၊ စကားသိပ္ေျပာခ်င္တာ၊ ဂရုအစိုက္ခံခ်င္တာ
စတဲ့ အခ်က္ေတြက သူတို႔ၾကားမွာ တူညီတဲ့အခ်က္ေတြပါပဲ။
x
အဲ့ဒီ့လို
အထီးက်န္တတ္တဲ့ ဘိုးဘြားေတြနဲ႔ ကေလးသူငယ္ေတြကို
ဘုရားသခင္က သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကို
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒါကေတာ့.........။
(တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ သိပ္ၿပီးခင္တြယ္ၾကတာပါ)
အဘိုးအဘြားေတြက ေျမး၊ေျမးမေတြကို သိပ္ခ်စ္တတ္ၾကသလို
ေျမး၊ေျမးမေတြကလည္း အဘိုးအဘြားေတြနဲ႔ ေျပာမဆံုးျဖစ္ေနတတ္တယ္။
သင္ေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ျပင္းျပသူ (အဘိုး၊ အဘြား) နဲ႔
သိခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းျပလြန္းသူ (ေျမး၊ ေျမးမ ) ေလးေတြ ေတြ႔ၾကရင္
အဲ့ဒီ့အခိုက္အတန္႔ဟာ သိပ္ကိုၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။
x
ကြ်န္ေတာ္။
မိဘႏွစ္ဘက္စလံုးက အဘိုးအဘြားေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ဆံုးရွံဳးခဲ့ရပါၿပီ။
အခုေတာ့ အဲ့ဒီ့လို အေငြ႔အသက္ေတြကို ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ဘုရားသခင္ အလုိရွိလို႔ အသက္ရွည္ရွည္ ေနခြင့္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ္လည္း အဘိုးေနရာကို ေရာက္လာဦးမွာပါ။ အဲ့ဒီ့အခါက်ရင္ေတာ့
ေျမး၊ ေျမးမေလးေတြကို အေႏြးေထြးဆံုး ေမတၱာတရားေတြနဲ႔အတူ
ကြ်န္ေတာ့္ဘဝျဖတ္သန္းမွဳေတြကို အားရပါးရႀကီး ေပးျဖစ္ဦးမွာပါ။
(သူတို႔ေလးေတြ အိပ္မငိုက္ဘူးဆိုရင္ေပါ့)
x
စာဖတ္သူမွာ
လက္ရွိ အေဖအိုႀကီး၊ အေမအိုႀကီးရွိေနေသးရင္
သူတို႔ေျပာခ်င္တာေတြကို နားေထာင္ေပးပါ။
စာဖတ္သူက
မိဘေနရာကို ေရာက္ေနတဲ့အရြယ္ဆိုရင္
အရြယ္ငယ္လြန္းေသးတဲ့ သားသမီးေတြေျပာစကားကို
ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ေပးၿပီး ဂရုတစိုက္ နားေထာင္ေပးပါ။
စာဖတ္သူက
လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
အဘိုးအဘြားေတြအပါးမွာေနၿပီး သူတို႔မွားခဲ့တဲ့
အမွားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဘဝအေတြ႔အႀကံဳေတြဆီကေန ေလ့လာသင္ယူပါ။
x
မိမိက အဘိုးအဘြားေတြကို ေဖးမစာနာစိတ္ မထားဘဲ၊
လ်စ္လ်ဴ ရွဳခဲ့မယ္ဆိုရင္ သိပ္မၾကာေတာ့တဲ့ ကာလတစ္ခုမွာ
မိမိကိုယ္တိုင္ကလည္း အိုမင္းမစြမ္းတဲ့ အိုႀကီးအိုမ ဘဝတစ္ခုကို
ေရာက္ရလိမ့္ဦးမယ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႔ဗ်ာ။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔
သင္ျပဳေသာကံ သင့္ထံကို မေႏွးအျမန္ျပန္လာမည္ ဆိုတဲ့စကားကို
အၿမဲ အမွတ္တရ ရွိေနသင့္တယ္လို႔ ေျပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။

အဘိုးႀကီးေပါက္စ(ကြ်န္ေတာ္)

--------------------
အိမ္ေဝးသူ(KZ)