ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ အမ်ားစုုက အခ်စ္ဆိုုတာနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ကိုုယ္က်င္႔တရား၊
ဗီဇ၊ က်င္႔ဝတ္ ဆိုုတာေတြကိုု ကြဲျပားျခင္း မရွိၾကဘူး…။
အခ်စ္ဆိုုတာက သူ႔ဘာသာ လွလွပပ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိေနျပီးသားပါ။
ဘယ္သူ႔ကိုုမွလည္း ဒုုကၡေပးေလ႔ မရွိပါဘူး။
တကယ္တမ္း ဒုုကၡေပးတတ္တာကေတာ့ အေျခအေန နဲ႔ မိမိ ခ်စ္သူျဖစ္လာတဲ့
( ေယာက္်ား၊ မိန္းမ) ရဲ ႔ အက်င့္စရိုုက္ေတြပါ။
ရိုုးုရွင္းစြာေျပာရရင္ လူေကာင္းေလးနဲ႔ေတြ႔တဲ့ ေကာင္မေလးအတြက္ သူခံစားတဲ့
အခ်စ္ဆိုုတာက ( အျပဳသေဘာ ျဖစ္တတ္ျပီး )
လူဆိုုးမေလးနဲ႔ ေတြ႔သြားတဲ့ ေကာင္ေလးအတြက္ေတာ့ သူခံစားတဲ့
အခ်စ္ဆိုုတာၾကီးက ( အပ်က္သေဘာ ျဖစ္သြားတတ္တာပဲ)။
ငါကေတာ့ သစၥာ ရွိလုုိက္ရတာ...ဒင္းကေတာ့.. .ေတာက္..။
ငါကေတာ့ ခ်စ္လိုုက္ရတာ...ဒင္းကေတာ့. ..ေတာက္။
ငါကေတာ့ ....လိုုက္ရတာ...ဒင္းကေတာ့. ..ေတာက္ ဆုုိတာမ်ိဳးနဲ႔
အဆံုုးသတ္တတ္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ အမူအက်င္႔ဆိုုးေတြကိုု မုုန္းလိုု႔ရႏိုုင္ေပမယ့္
အဲဒီလူတစ္ေယာက္ကိုုေတာ့ မုုန္းလုုိ႔ မျဖစ္ႏိုုင္ပါဘူး။
ဘာလိုု႔လဲဆုုိေတာ့ သူနဲ႔ မိမိ မပက္သက္ခင္ အေျခအေနမွာ သူ႔ကိုု မိမိက မမုုန္းခဲ့သလိုု၊
သူကလည္း မိမိကိုု္ မမုုန္းခဲ့ဘူးေလ။
အမူအက်င္႔ေတြေၾကာင့္သာ ဆက္ဆံေရး ပ်က္သုုဥ္းၾကတာပဲေလ။
အဲဒီအတြက္ လူကိုု မမုုန္းသင့္ဘူး...အမူအက်င့္ ကိုုေတာ့ မုုန္းခ်င္ မုုန္းႏိုုင္ပါတယ္။
တစ္ျပိဳင္တည္းမွာပဲ လူကိုု မမုုန္းသင့္သလိုု အခ်စ္ကိုုလည္း ေကာင္းတယ္၊ ဆုုိးတယ္
ဆိုုျပီး မမုုန္းသင့္၊ မနာက်ည္း သင့္ဘူးလိုု႔ ယူဆမိပါတယ္။
ျပီးေတာ့ အခ်စ္ဆိုုတာ ခ်စ္ေနဖိုု႔ပဲ လိုုတယ္ဆိုုတာ မွန္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူနဲ႔ ေကြကြင္းရတဲ့ ဒုုကၡကိုု ေၾကာက္ရင္ ခ်စ္သူနဲ႔ လက္တြဲ ႏိုု္င္ေအာင္
ၾကိဳးစားသင့္တာေပါ့။
အဲဒါဆိုု ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ...အခ်စ္ဆုုိတာက ရယူျခင္းဆုုိတဲ့ ေနရာကိုု ေရာက္လာပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ အတၱသားေကာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ဟာ အခ်စ္ရဲ႔ ေခါင္းစဥ္လွလွေအာက္မွာ
မိမိအတၱကိုု မိမိ တည္ေဆာက္ျခင္းပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါဟာလည္း အျပစ္လိုု႔ မဆုုိသာပါ။
ေပးဆပ္လိုုသူအတြက္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ေကြကြင္းရလည္း ဒိုု႔ကေတာ့ ေအးေဆးပဲ
ဆိုုသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
မိမိအေနနဲ႔ မိမိခ်စ္သူနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ျခင္း မရွိရင္လည္း မိမိအတြက္ ထိခိုုက္နစ္နာျခင္း
မရွိရံုုမကဘဲ
မိမိအေနနဲ႔ တစ္ဖက္သား အသိအမွတ္ျပဳသည္ ျဖစ္ေစ၊ မျပဳသည္ျဖစ္ေစ....
ဆက္ခ်စ္သြားမယ့္သူမ်ားအတြက္ ေတာ့
ေပးဆပ္ျခင္းဆိုုတဲ့ ေနရာကိုု ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္
ကြ်န္ေတာ္က....လူတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ခံယူခ်က္ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္လိုု႔ ဆုုိခဲ့ျခင္းပါ။
အိမ္ေဝးသူ (KZ)
ဗီဇ၊ က်င္႔ဝတ္ ဆိုုတာေတြကိုု ကြဲျပားျခင္း မရွိၾကဘူး…။
အခ်စ္ဆိုုတာက သူ႔ဘာသာ လွလွပပ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိေနျပီးသားပါ။
ဘယ္သူ႔ကိုုမွလည္း ဒုုကၡေပးေလ႔ မရွိပါဘူး။
တကယ္တမ္း ဒုုကၡေပးတတ္တာကေတာ့ အေျခအေန နဲ႔ မိမိ ခ်စ္သူျဖစ္လာတဲ့
( ေယာက္်ား၊ မိန္းမ) ရဲ ႔ အက်င့္စရိုုက္ေတြပါ။
ရိုုးုရွင္းစြာေျပာရရင္ လူေကာင္းေလးနဲ႔ေတြ႔တဲ့ ေကာင္မေလးအတြက္ သူခံစားတဲ့
အခ်စ္ဆိုုတာက ( အျပဳသေဘာ ျဖစ္တတ္ျပီး )
လူဆိုုးမေလးနဲ႔ ေတြ႔သြားတဲ့ ေကာင္ေလးအတြက္ေတာ့ သူခံစားတဲ့
အခ်စ္ဆိုုတာၾကီးက ( အပ်က္သေဘာ ျဖစ္သြားတတ္တာပဲ)။
ငါကေတာ့ သစၥာ ရွိလုုိက္ရတာ...ဒင္းကေတာ့..
ငါကေတာ့ ခ်စ္လိုုက္ရတာ...ဒင္းကေတာ့.
ငါကေတာ့ ....လိုုက္ရတာ...ဒင္းကေတာ့.
အဆံုုးသတ္တတ္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ အမူအက်င္႔ဆိုုးေတြကိုု မုုန္းလိုု႔ရႏိုုင္ေပမယ့္
အဲဒီလူတစ္ေယာက္ကိုုေတာ့ မုုန္းလုုိ႔ မျဖစ္ႏိုုင္ပါဘူး။
ဘာလိုု႔လဲဆုုိေတာ့ သူနဲ႔ မိမိ မပက္သက္ခင္ အေျခအေနမွာ သူ႔ကိုု မိမိက မမုုန္းခဲ့သလိုု၊
သူကလည္း မိမိကိုု္ မမုုန္းခဲ့ဘူးေလ။
အမူအက်င္႔ေတြေၾကာင့္သာ ဆက္ဆံေရး ပ်က္သုုဥ္းၾကတာပဲေလ။
အဲဒီအတြက္ လူကိုု မမုုန္းသင့္ဘူး...အမူအက်င့္
တစ္ျပိဳင္တည္းမွာပဲ လူကိုု မမုုန္းသင့္သလိုု အခ်စ္ကိုုလည္း ေကာင္းတယ္၊ ဆုုိးတယ္
ဆိုုျပီး မမုုန္းသင့္၊ မနာက်ည္း သင့္ဘူးလိုု႔ ယူဆမိပါတယ္။
ျပီးေတာ့ အခ်စ္ဆိုုတာ ခ်စ္ေနဖိုု႔ပဲ လိုုတယ္ဆိုုတာ မွန္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူနဲ႔ ေကြကြင္းရတဲ့ ဒုုကၡကိုု ေၾကာက္ရင္ ခ်စ္သူနဲ႔ လက္တြဲ ႏိုု္င္ေအာင္
ၾကိဳးစားသင့္တာေပါ့။
အဲဒါဆိုု ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ...အခ်စ္ဆုုိတာက ရယူျခင္းဆုုိတဲ့ ေနရာကိုု ေရာက္လာပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ အတၱသားေကာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ဟာ အခ်စ္ရဲ႔ ေခါင္းစဥ္လွလွေအာက္မွာ
မိမိအတၱကိုု မိမိ တည္ေဆာက္ျခင္းပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါဟာလည္း အျပစ္လိုု႔ မဆုုိသာပါ။
ေပးဆပ္လိုုသူအတြက္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ေကြကြင္းရလည္း ဒိုု႔ကေတာ့ ေအးေဆးပဲ
ဆိုုသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
မိမိအေနနဲ႔ မိမိခ်စ္သူနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ျခင္း မရွိရင္လည္း မိမိအတြက္ ထိခိုုက္နစ္နာျခင္း
မရွိရံုုမကဘဲ
မိမိအေနနဲ႔ တစ္ဖက္သား အသိအမွတ္ျပဳသည္ ျဖစ္ေစ၊ မျပဳသည္ျဖစ္ေစ....
ဆက္ခ်စ္သြားမယ့္သူမ်ားအတြက္
ေပးဆပ္ျခင္းဆိုုတဲ့ ေနရာကိုု ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္
ကြ်န္ေတာ္က....လူတစ္ေယာက္ရဲ
အိမ္ေဝးသူ (KZ)
No comments:
Post a Comment