ကြ်န္ေတာ္တို႕သည္ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္

"ကြ်ဳႏ္ုပ္တို႕၏ လုပ္ရပ္သည္ မွန္ကန္မြန္ျမတ္ျပီး
ထိုလုပ္ရပ္အား(ေသးေသးမႊားမႊားျဖစ္ေစ၊ ၾကီးၾကီးမားမားျဖစ္ေစ)
ကြ်ဳႏ္ုပ္တို႕ ႏွလံုးသားမ်ားက ရာႏွဳန္းျပည့္ေထာက္ခံအားေပးသည္ဆိုပါက
ထိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးကား သူရဲေကာင္းဆန္ေသာ လုပ္ရပ္မည္၏" အိမ္ေဝးသူ(KZ)
x
ကြ်န္ေတာ္တို ့လူမွဳအသိုင္းအဝိုင္းတြင္ (Hero) သူရဲေကာင္းဟူေသာ ေဝါဟာရ၏ လႊမ္းမိုးႏိုင္မွဳသည္ အလြန္တရာ အင္အားၾကီးမားလွသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
လူအမ်ားစုက တိုင္းျပည္အတြက္၊ လူမ်ိဳးစုတစ္စုအတြက္ အသက္ျဖင့္ရင္း၍ တစ္စံုတရာလုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္စြမ္းသူကိုသာ သူရဲေကာင္းဟု အေျခခံအားျဖင့္ နားလည္ေနၾကပါသည္။ တစ္ျပိဳင္နက္တည္း ကြ်န္ေတာ္တို ့ျမင္လိုက္သည္က စစ္ဝတ္တန္ဆာျဖင့္ လူသားတစ္ဦး၊ ထူးျခားေသာ အရည္အေသြးတစ္ခုခုအား
ပိုင္ဆိုင္သူ လူထူးလူဆန္း တစ္ဦးအသြင္ျဖင့္ ျဖစ္သည္။
x
အမွန္တကယ္တြင္မူ ကြ်န္ေတာ္တို ့အားလံုးသည္ မတူကြဲျပားေသာ ပံုစံမ်ားစြာျဖင့္ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ကို လက္ခံရန္ လိုအပ္ပါေသးသည္။ အေျခခံအားျဖင့္
ကမၻာသိ သူရဲေကာင္း၊ တိုင္းျပည္သိ သူရဲေကာင္း၊ ျမိဳ႕နယ္သိ သူရဲေကာင္း၊
ရပ္ကြက္သိ သူရဲေကာင္း၊ မိသားစု သူရဲေကာင္း၊ ကိုယ္တိုင္သိ သူရဲေကာင္းဟူ၍
အမ်ိဳးမ်ိဳး သတ္မွတ္ႏိုင္ေပသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့လက္ခံရမည္မွာ တိုင္းသိျပည္သိ ၊
ကမၻာသိ သူရဲေကာင္းအဆင့္ ေရာက္ရွိရန္ မလြယ္ကူလွေသာ္လည္း မိမိကိုယ္တိုင္ကမူ မိမိ၏လုပ္ရပ္အား သူရဲေကာင္းတစ္ဦး၏ လုပ္ရပ္အျဖစ္ နားလည္ထားရန္ပင္ျဖစ္သည္။
x
ဥပမာအားျဖင့္ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရန္အတြက္...။
x
၁)
သူတစ္ထူးထက္ သာပိုလြန္ကဲေသာ
အရည္အေသြးတို႕အား ပိုင္ဆိုင္ရန္ လိုအပ္ပါသလား?
x
၂)
သူရဲေကာင္းျဖစ္ေၾကာင္း
ပတ္ဝန္းက်င္အသိအမွတ္ျပဳ စာရြက္စာတမ္းမ်ား လိုအပ္ပါသလား?
x
၃)
တိုင္းျပည္အတြက္
အလြန္ၾကီးမားေသာ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ျပႏိုင္သူ ျဖစ္ရန္လိုအပ္ပါသလား?
x
၄)
ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္အခ်က္မ်ား ရွိရန္လိုအပ္ပါသလား?
x
၅)
မီးေလာင္ေနေသာ အေဆာက္အဦးတစ္ခုထဲသို႕
စြန္႕စြန္႕စားစား ေျပးဝင္ျပီး လူတစ္စံုတစ္ဦးကို ကယ္တင္ရန္လိုအပ္ပါသလား?
x
၆)
အရွိန္ျပင္းျပင္းေမာင္းႏွင္လာေသာ ရထားေရွ႕မွ ျဖတ္ေျပးေသာ
တစ္စံုတစ္ဦးအား သက္စြန္႕ဆံဖ်ား ကယ္တင္ရန္လုိအပ္ပါသလား?
x
၇)
ကြ်န္ေတာ္တို ့အားလံုးေရာ မိမိကိုယ္ကို မိမိ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ခံယူႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေတာ့ျပီလား?
x
အေျဖမွာ ရိုးရွင္းလွပါသည္။
အထက္ပါအခ်က္မ်ား ရွိမွသာ ကြ်န္ေတာ္တို ့သူရဲေကာင္းျဖစ္မည္ မဟုတ္ေပ။
ကြ်န္ေတာ္တို ့လူသားအားလံုးအတြက္ တစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ သူရဲေကာင္း
ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ၁၀၀ % အျပည့္ရွိပါသည္။
x
"ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မူ ဤသို႔ေသာသူမ်ားသည္ သူရဲေကာင္းမည္၏"
x
၁)
သင္သည္...
ဘဝ၏ ခါးသီးမွဳမ်ားစြာကို ရိုးသား၊ ရဲရင့္စြာျဖင့္ ရင္ဆိုင္ျဖတ္ေက်ာ္ေနေသာ
လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသလား..?
ေသခ်ာပါသည္...
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မူ သင္၏ ရွင္သန္မွဳက သူရဲေကာင္းဆန္ပါေပ၏။
x
၂)
သင္သည္...
အရက္သမားတစ္ေယာက္၊ ေဆးသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး
အရက္ျဖတ္ရန္၊ေဆးျဖတ္ရန္ အားသြန္ခြန္စိုက္ ၾကိဳးစားေနသူတစ္ဦးျဖစ္ပါသလား?
ေသခ်ာပါသည္...
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မူ သင္၏ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ေနသာ ထိုကာလသည္
သူရဲေကာင္းဆန္ပါေပ၏။
x
၃)
သင္သည္...
သားသမီးမ်ားကို အခ်စ္၊ဂရုစိုက္မွဳ၊ၾကင္နာေႏြးေထြးမွဳ ေပးႏိုင္စြမ္းေသာ မိခင္တစ္ဦးျဖစ္ပါသလား?
တံတိုင္းကဲ့သို ဘဝအခက္အခဲမ်ားစြာမွ အခိုင္အမာ ကာကြယ္ေပးႏိုင္ေသာ ဖခင္တစ္ဦးျဖစ္ပါသလား?
ေသခ်ာပါသည္ ...
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မူ သင္တို႕၏ သားသမီးေပၚ၌ ထားရွိေသာ
ထိုစိတ္ဓာတ္ကေလးသည္ပင္ သူရဲေကာင္းဆန္ပါေပ၏။
x
၄)
သင္သည္...
သင့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး အမွားအယြင္း က်ဴးလြန္ေနေသာ အခ်ိန္၌ တည့္မတ္ေအာင္ျပဳျပင္ေပးျပီး
အမွန္တရားအတြက္ ရပ္တည္ေသာအခါတြင္လည္း
ေဘးမွေန၍ အားေပးေထာက္ပံ့ေပးတတ္ပါသလား?
ေသခ်ာပါသည္...
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မူ သင္၏ ေသးငယ္ပမႊားေသာ ထိုလုပ္ရပ္ကေလးသည္
သူရဲေကာင္းဆန္ပါေပ၏။
x
၅)
သင္သည္...
လူသြားလမ္းေပၚ၌ လူမ်ားစြာကို ဒုကၡျဖစ္ေစနိုင္ေသာ
ေက်ာက္တံုး ေသးေသးၾကီးၾကီးအား မိမိအသိစိတ္ျဖင့္ ေဘးကင္းရာသို ့
ဖယ္ရွားသူတစ္ဦး ျဖစ္ပါသလား?
ေသခ်ာပါသည္....
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မူ
သင္၏ လူမသိ၊ သူမသိ ထိုလုပ္ရပ္သည္ သူရဲေကာင္းဆန္ပါေပ၏။
x
၆)
သင္သည္...
လူအမ်ားစုက အမွားတရားႏံြတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျမဴးတူးခ်ိန္၌
သင္ကိုယ္တိုင္ကမူ အမွန္တရားအတြက္ တစ္ဦးတည္း
စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခိုင္စြာ ရပ္တည္သူတစ္ဦးျဖစ္ပါသလား?
ေသခ်ာပါသည္...
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မူ အမွန္တရားအတြက္ ရပ္တည္ႏိုင္ေသာ
ထိုလုပ္ရပ္သည္ သူရဲေကာင္းဆန္ပါေပ၏။
x
၇)
သင္သည္..
ေရငတ္ေနေသာလူတစ္ဦးအား
သင္ေသာက္မည့္ေရအား မွ်ေဝျခင္းအားျဖင့္ တိုက္ခဲ့ဖူးပါသလား?
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနသူတစ္ဦးအား
သင့္တြင္ရွိေသာ အစားအစာအနည္းငယ္ျဖင့္ ဝမ္းဝေစခဲ့ဖူးပါသလား?
အဝတ္အစားမရွိသူအား
သင့္တြင္ရွိေသာ အဝတ္အစားတစ္စံုျဖင့္ အရွက္သိကၡာ လံုေစခဲ့ဖူးပါသလား?
အေသအခ်ာ ေျပာဝံ့ပါသည္...
ထိုသူတို႕၏ လုိအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ေသာ ထိုတဒဂၤ၌
သင္သည္ ထိုသူတို႕၏ အာဂသူရဲေကာင္းျဖစ္ပါေပသည္။
x
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႕သည္ သူရဲေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ရန္အတြက္
ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္မ်ား၊ ေဆာင္ရန္၊ေရွာင္ရန္အခ်က္မ်ား မလိုအပ္ေပ။
တိုင္းသိျပည္သိ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးျဖစ္ရန္မလိုအပ္ေပ။ ဆိုလုိသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕သည္ လူအမ်ား လက္ခံႏိုင္ေသာ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ပါက ဝမ္းေျမာက္ပီတိ
ျဖစ္ပါေလ။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕မျဖစ္ခဲ့ပါကလည္း ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစရာ မရွိပါေခ်။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို ့၏ ႏွလံုးသားမ်ားက ကြ်န္ေတာ္တို႕၏
လုပ္ရပ္မ်ားအား ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားႏိုင္ပါက ထိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးအား သူရဲေကာင္းဆန္ေသာ
လုပ္ရပ္မ်ိဳးဟု လက္ခံႏုိင္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တို ့တစ္ဦးခ်င္းစီသည္လည္း
မိမိကုိယ္တိုင္အတြက္ သူရဲေကာင္းမည္ပါေပသည္။
------------------
အိမ္ေဝးသူ(KZ)
------------------
မွတ္ခ်က္။ မဖတ္ရေသးတဲ့သူအတြက္ေတာ့ အသစ္ေပါ့ဗ်ာ။

မသိတသိကဗ်ာ

သိျခင္းလည္း...ဒုကၡ
မသိျခင္းလည္း...ဒုကၡ။
x
မသိတသိလည္း...ဒုကၡ
သိရံုသိျခင္းလည္း...ဒုကၡ။
x
သိလြန္းျခင္းလည္း...ဒုကၡ
မသိလြန္းျခင္းလည္း...ဒုကၡ။
x
သိသလို မသိသလိုလည္း...ဒုကၡ
မသိသလို သိသလိုလည္း...ဒုကၡ။
x
သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျခင္းလည္း...ဒုကၡ
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျခင္းလည္း...ဒုကၡ။
x
သိျခင္း၊ မသိျခင္းေတြၾကား ဗ်ာမမ်ားဘဲ
အိပ္ပစ္လိုက္ေတာ့မွ.........................သုခ။

-----------------
အိမ္ေဝးသူ(KZ)
-----------------

အေဖ...မရွံဳးဘူးကြ (တကယ္ဆို ျမတ္ေနေသးတယ္

မွတ္ခ်က္။
ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ မိသားစုအတြက္၊ မိမိအနာဂတ္အတြက္ အနစ္နာခံလိုစိတ္ျဖင့္ ရုန္းကန္ႀကိဳးစားေနၾကေသာ သစ္ပင္တိုင္းကို ရည္ညႊန္းပါသည္။ မၾကာေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုတြင္ ထိုသစ္ပင္တို႔ စကားေျပာလာၾကလိမ့္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။
xxx
လြန္ခဲ့ေသာရက္အနည္းငယ္က ျဖစ္သည္။
အပတ္စဥ္ အေဖႏွင့္ စကားေျပာေနက်အတိုင္း ကြ်န္ေတာ္ စကားေျပာျဖစ္သည္။ သာေၾကာင္း မာေၾကာင္းေတြ၊ အျခား ကိစၥေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ာေျပာျဖစ္သည္။ ေျပာရင္းဆိုရင္း အမွတ္မထင္စြာ ကြ်န္ေတာ္နိဳင္ငံျခားထြက္လာခဲ့သည့္
အေၾကာင္းသို ့ေရာက္သြားသည္။
x
အေဖ ။ ။
ဘာလိုလိုနဲ ့သား နိဳင္ငံျခားထြက္သြားတာေတာင္ (၁၀) စုႏွစ္တစ္ခုထဲ
ေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္။
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
ဟုတ္တယ္အေဖရ။ ကြ်န္ေတာ္ျဖင့္ ယံုေတာင္မယံုနိဳင္ဘူး။
မ်က္လံုးကို ခနေလးမွိတ္ၿပီး စဥ္းစားလိုက္ရင္ မေန ့တေန႔ကလိုပဲ အေဖရယ္။
x
အေဖ ။ ။
ညီေလး၊ ညီမေလးေတြကို သတိရေနျပီလား သားရဲ ့။
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
သတိရတာေပါ့ အေဖရယ္....
အထူးသျဖင့္ သဲသဲေလးကို ကြ်န္ေတာ္ သိပ္သတိရေနမိတယ္။
x
အေဖ ။ ။
ဒါနဲ ့သားေရာ ေရွ႕ေရးအတြက္ ဘာေတြစီစဥ္ထားလဲ?
အိမ္ေထာင္ျပဳဖို ့လည္း စဥ္းစားဦးေနာ္။ မင္းညီနဲ ့ညီမေတာင္
သားသမီးကိုယ္စီနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကျပီကြ။
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
လတ္တေလာေတာ့ အလုပ္ပဲ အာရံုစိုက္ လုပ္ျဖစ္ဦးမယ္ အေဖရယ္။
အိမ္ေထာင္ျပဳဖို ့လည္း စဥ္းစားတာေပါ့။ တျဖည္းျဖည္း အဆင္ေျပလာမွာပါ။
ဒါနဲ ့အေဖတို ့ ရန္ကုန္မွာ စီးပြားေရး အေျခအေနဘယ္လိုလဲ။
အိမ္ျခံေျမေစ်းေတြေရာ အေျခအေနဘယ္လိုလဲ အေဖ။
x
အေဖ ။ ။
ခုတေလာေတာ့ အေရာင္းအဝယ္ရပ္ေနတယ္ သားရဲ ့။
ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ျမိဳ ့လယ္ေခါင္မွာ အိမ္ျခံေျမေစ်းကေတာ့ မိုးထိမတတ္ဘဲကြ။
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
ဟုတ္လား အေဖ။
ဒါနဲ ့ကြ်န္ေတာ္တို ့ေအာက္ထပ္ေရာ ခုဘယ္ေစ်းေပါက္ေနျပီလဲ အေဖရ။
x
အေဖ ။ ။
ဟိုတေလာေလးကေတာ့ ေအာက္ထပ္ကို ဝယ္သူတစ္ေယာက္က
သိန္း(၂၆၀၀) လာေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးတင္ျမင့္က မေရာင္းဘူး။
အခုေပါက္ေစ်းကေတာ့ သိန္း(၃၀၀၀) ပတ္လည္ရွိတယ္။
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။ “ ဗ်ာ ”
x
အေဖ ။ ။
ဟုတ္တယ္ သားေရ။ ေရာင္းျပီးသား အိမ္ျခံေျမကေတာ့
ျပန္ဝယ္ဖို ့မလြယ္ေတာ့တဲ့ေခတ္ပဲကြ။
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
ကြ်န္ေတာ္ျဖင့္ ယံုေတာင္မယံုနိဳင္ဘူး အေဖရာ။
x
x
ဇာတ္ေၾကာင္း
x
ကြ်န္ေတာ္ ႏိုင္ငံျခားသို ့ထြက္ရန္ စီစဥ္တုန္းက ေငြေၾကးပမာဏ
သိန္း (၃၀၀-၄၀၀) ပမာဏကို ဘဏ္ထဲမွာ (၃) လ,ခန္႔ ျပေပးရသည္။
သူငယ္ခ်င္း အမ်ားစုက သိန္း(၃၀၀)ဝန္းက်င္ကို အခေၾကးေငြ ယူၿပီး ဘဏ္စာအုပ္ထဲ ထည့္ေပးေသာ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ထံ အပ္ၾကသည္။ ထိုလုပ္ငန္းရွင္က
သိန္း(၃၀၀)ဝန္းက်င္ကို ၂လခဲြ ၃လခန္ ့ထည့္ေပးျပီး ဝန္ေဆာင္ခအျဖစ္ သိန္း(၂၀) ဝန္းက်င္ေတာင္းသည္။ ဘဏ္စာအုပ္ကေတာ့ သူသိမ္းထားသည္။ သို ့ေသာ္
သူက ေငြကို ပံုေသထည့္ေပးထားျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္။ ေငြအဝင္အထြက္ေတာ့
ကစားေပးသည္။ သို ့ေသာ္လည္း သိပ္ေတာ့စိတ္မခ်ရ။ သူ ျပေပးေသာ
ေငြအဝင္အထြက္ကို သံရံုးက သံသယျဖစ္လွ်င္ ဗီဇာႏွင့္ လြဲမည္ျဖစ္သည္။
အေဖက သူ႔ဆီမွာ ေငြ သိန္း(၂၀) ေပးၿပီး လုပ္ရမွာ စိတ္မခ်။ သူဒုကၡေပးလွ်င္
ဗီဇာဝင္ခါနီး ဒုကၡေရာက္နိဳင္သည္။
x
အေဖကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ဘဏ္မွာ ေငြအပ္ေလ့ရွိသူမဟုတ္။ ကိုယ္တိုင္က လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း (လူလတ္တန္းစား) ပံုေသ သိမ္းထား
ေသာ ေငြမ်ားမ်ားစားစား မရွိ။ ေငြအားလံုးနီးပါးက လုပ္ငန္းထဲ လည္ပတ္ေနသည္က မ်ားသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ထိုေငြပမာဏကိုရဖို ့ကြ်န္ေတာ္တို ့ပိုင္ဆိုင္ရာ ေျမညီထပ္ႏွင့္ပထမထပ္တြဲမွ ေျမညီထပ္ကို ေရာင္းပစ္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္က
ေပါက္ေစ်း မွာ သိန္း(၃၀၀) ဝန္းက်င္ခန္႔ ရွိေသာ္လည္း သိန္း(၂၅၀)ႏွင့္ ေစ်းတည့္ၿပီး ေရာင္းလိုက္သည္။ အေဖ့မွာရွိသည့္ သိန္း(၁၈၀)ႏွင့္ေပါင္း၍ (၄၃၀)သိန္းကို
ဘဏ္မွာ ေသခ်ာျပေပးခဲ့သည္။ ကိုယ္ပိုင္ေငြျဖစ္သည့္အတြက္ ေငြကို အေလာတၾကီးထုတ္စရာလည္း မလိုခဲ့။ အေဖကိုယ္တိုင္ ေငြအထုတ္အသြင္းကို
ဂရုတစိုက္ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ အေဖ့ေက်းဇူးျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ဗီဇာဝင္သည့္အခါ
Show money ေၾကာင့္ အခက္အခဲမျဖစ္ခဲ့။ တစ္ၾကိမ္တည္းျဖင့္ ဗီဇာေအာင္ခဲ့သည္။
ဤသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေျမညီထပ္ကို အေဖ ေရာင္းခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းရင္း
ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့သားအဖႏွစ္ဦး၏ အျပန္အလွန္စကားကိုဆက္မည္။
x
x
အေဖ ။ ။
ျမန္မာျပည္ ေျမေစ်းကေတာ့ ဒီလိုပဲ သားေရ။
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
အေဖရယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ငိုခ်င္တယ္ဗ်ာ။ အေဖသာ အဲဒီ့တုန္းက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
ေအာက္ထပ္ကို မေရာင္းေပးခဲ့ရင္ အခုခ်ိန္ဆို အေဖ သိန္း(၃၀၀၀) လက္ထဲ
ေရာက္ေနျပီ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အနစ္နာခံျပီး အေဖေရာင္းေပးခဲ့ေပမယ့္
ဒီေန ့အထိ အေဖ့ကို ကြ်န္ေတာ္ သိန္း(၃၀၀)ေတာင္ ျပည့္ေအာင္ မေပးနိဳင္ခဲ့ေသးဘူး။
x
အေဖ ။ ။
ေတာ္စမ္းသားၾကီး။ ေငြဆိုတာ ကိုယ့္ဆီကို အဝင္အထြက္ရွိတယ္ကြ။
လာခ်င္တဲ့အခါ လာမယ္။ သြားခ်င္တဲ့အခါ သြားမယ့္သေဘာရွိတယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ ပံုေသျမဲေနမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားမရွိဘူး။
ဘာလဲ? မင္းက အဲဒီ့ သိန္း(၃၀၀၀)အတြက္ နွေျမာတသစိတ္ ဝင္ေနတာလား။?
အေဖေတာင္ ႏွေျမာစိတ္ တစ္စက္ကေလး မျဖစ္ဘူး။
မင္းက ဘာလို ့ျဖစ္ေနရတာလဲ။?
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
အေဖရာ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္ အေဖ နစ္နာသြားခဲ့ရတာ။
x
အေဖ ။ ။
အေဖနစ္နာသြားတယ္လို ့မင္းကိုဘယ္သူကေျပာတာလ။ဲ?
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
အေဖကလဲ သိန္း(၃၀၀၀)ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ ဒီမွာ ေနာက္ထပ္
(၁၀)ႏွစ္ ေနရင္ေတာင္ စုနိဳင္မယ့္ပမာဏမဟုတ္ဘူးေလ။
အဲ့ဒါ နစ္နာတာေပါ့။
x
အေဖ ။ ။
မင္း မွားေနျပီ သားၾကီး။
အေဖ နားလည္ထားတာက ေငြတစ္ခုတည္းက အေဖ့ကို
နစ္နာေအာင္ မလုပ္နိဳင္ဘူး။ မင္းကို ေဖေဖေမးမယ္။ အမွန္အတိုင္း ေျဖၾကည့္။
အေဖ မင္းအေၾကာင္းကို သိျပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ သားစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္
အေဖ မင္းကို ေမးေပးတာလို႔ မွတ္။ ဟုတ္ၿပီလား။
x
အေဖ ။ ။
(၁) မင္း နမားဇ္ျမဲလား။?
ကြ်န္ေတာ္။ ။
ကြ်န္ေတာ္ ျမဲတယ္အေဖ။ နမားဇ္ကိုေတာ့ ရေအာင္ အျမဲဖတ္တယ္။
x
အေဖ ။ ။
(၂) မင္း UK က ဘဲြ ့ရျပီးျပီဆိုတာ ဟုတ္လား။?
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
ဟုတ္တယ္ေလအေဖ။ ကြ်န္ေတာ္ မာစတာေတာင္ျပီးျပီ။
x
အေဖ ။ ။
(၃) မင္း....အက်င့္စာရိတၱအေျခအေနကို မင္း...ဘယ္လို သတ္မွတ္လဲ။?
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
ကြ်န္ေတာ့္အက်င့္စာရိတၱရဲ ႔ က်န္းမာေရးက ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲ အေဖ။
x
အေဖ ။ ။
(၄) အေဖ သိကၡာက်၊ အရွက္ရေစမယ့္အလုပ္မ်ဳိး မင္းဘာလုပ္လဲ။?
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
ဒီေန ့ထိ အေဖဂုဏ္ယူရမယ့္ကိစၥကလဲြလို ့၊ မိသားစုနဲ ့အေဖ အရွက္တကဲြ
အက်ဳိးနည္းမယ့္ကိစၥမ်ဳိး ကြ်န္ေတာ္ မလုပ္ခဲ့ဖူးေသးဘူး အေဖ။
x
အေဖ ။ ။
(၅) ေနာင္တခ်ိန္ အေဖမရွိေတာ့တဲ့အခါ မင္းညီေလး၊ညီမေလးေတြကို
မင္း တာဝန္ယူေစာင့္ေရွာက္ဖို ့သတၱိရွိျပီလား။?
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
အေဖသာ တာဝန္ေပးမယ္ဆိုရင္ အခုကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီ့တာဝန္ကို
ယူနိဳင္ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သတၱိေရာ၊ ခြန္အားေရာ၊ အရည္အခ်င္းပါ
ရွိပါတယ္ အေဖ။
x
အေဖ ။ ။
အေဖ မင္းကို ဘာေျပာခဲ့လဲ။? ေဖေဖ မရွံဳးဘူး။ မနစ္နာဘူးဆိုတာေလ။
ၾကည့္ အခု.... အေျဖကို မင္းေသခ်ာ ေျဖသြားျပီးျပီေလ။ ေဖေဖက မင္းကိုေမးခဲ့တဲ့
ေမးခြန္း(၅)ခုစလံုးမွာ မင္းအေျဖေတြက ေဖေဖ့ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစတယ္။
တကယ္တမ္းေတာ့ အဲဒီ့အေျဖတစ္ခုက အေဖ့အတြက္ သိန္း(၁၀၀၀)မက
တန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သိန္း(၁၀၀၀)ပဲထားဦး။ ၅ခုတိုေတာ့ သိန္း(၅၀၀၀)ေပါ့။
မင္းေတြ ့လား...လတ္တေလာ မင္းက အေဖ့ကို သိန္း(၂၀၀၀) ရွာေပးျပီးသြားျပီကြ။ ဘယ္မွာလဲ အေဖနစ္နာတယ္ဆိုတာ...ေျပာစမ္းပါဦး။
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
ဒါကေတာ့ အေဖရာ။
x
အေဖ ။ ။
ေတာ္ျပီသားၾကီး။ အဲ့ဒါေတြ မစဥ္းစားနဲ ့။ ဒီအတိုင္း ပံုမွန္ေလးၾကိဳးစား။
မင္းအဆင့္အတန္းကို အေဖျမွင့္တင္နိဳင္သေလာက္ ျမွင့္တင္ေပးရံုပါ။
အေဖ မင္းကိုေျပာခဲ့သလိုပဲ။ " သစ္တစ္ပင္ေကာင္းရင္ ငွက္တစ္ေသာင္း နားရတယ္ "
ဆိုတာေလ။
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
ဟုတ္ကဲ့ပါ အေဖ။ ကြ်န္ေတာ္ မွတ္ထားပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ အေကာင္းဆံုးၾကိဳးစားမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အေဖေရာင္းေပးခဲ့တဲ့
ေျမညီထပ္တန္ဖိုးထက္ ဆယ္ဆမက ကြ်န္ေတာ္ျပန္ရွာေပးနိဳင္ေအာင္
ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳးစားမွာပါ အေဖ။
x
အေဖ ။ ။
ငါ့သားႀကီးပဲကြာ။ ဒီလိုပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့။
x
ကြ်န္ေတာ္ ။ ။
ေၾသာ္...အေဖရယ္။ (ဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား)
x
ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဝမ္းသာဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္က နစ္နာမွဳဟု ယူဆလိုေသာ္လည္း အေဖက “ အျမတ္ ” ဟု
ျပတ္ျပတ္သားသား ခံယူထားသည္။ ေငြေၾကးထက္ပို၍ တန္ဖိုးထားအပ္သည့္
အရာတို႔ကို ကြ်န္ေတာ့္ကို ေသခ်ာ ေျပာျပသြားသည္။ စိတ္ခ်ပါ အေဖ။ အေဖ ေျပာေနက်စကားအတိုင္း ကြ်န္ေတာ္သည္ သစ္ပင္ေကာင္းတစ္ပင္ ျဖစ္ေစရမည္။ ငွက္တစ္ေသာင္းမကဘဲ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာငွက္တို ့ကြ်န္ေတာ့္အရိပ္မွာ ေအးျမသာယာစြာ ခိုလွံဳခြင့္ရေစရမည္ဟု ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္
ကတိေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
------------------
အိမ္ေဝးသူ(KZ)
------------------

ေနာင္တမဲ့ ေျဖာင့္ခ်က္

နင့္ကို
ငါ...သိပ္ခ်စ္တယ္
ေကာင္မေလးေရ...။
x
ဒါေပမယ့္
နင့္ကိုခ်စ္ေၾကာင္း
ငါ...လံုးဝ ဖြင့္မေျပာဘူး...။
x
ေနာင္တ...?
ငါ့မွာ...ဘယ္ေတာ့မွ မရွိဘူး။
(ခ်စ္ခြင့္ရေနရံုနဲ႔ ငါေက်နပ္တယ္)

----------------
အိမ္ေဝးသူ(KZ)
----------------

တတိယေျမာက္ ပန္းသီးတစ္လံုး၏ ဘဝ အခ်ိဳးအေကြ ့မ်ား -၃

 ဘဝဆိုတာ အိပ္မက္ထဲမွာ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္တာမ်ိဳးဆိုရင္
ေသျခင္းတရားဆိုတာ
ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္တဲ့…..အျပန္လမ္းခရီးလိုပါပဲ…။။။

အိပ္မက္မျပီးဆံုးခင္
အေကာင္းဆံုးလမ္းေလ်ွာက္နည္းကိုသင္ယူမယ္လို ့ေတြးေတာေနစဥ္မွာပဲ….
အိမ္ျပန္ခရီးအတြက္္

(တကယ့္ကို အဆင္မသင့္ေသးေပမယ့္)
ေျခလွမ္းျပင္ျပီးသားျဖစ္ေနတတ္တယ္… ။။။
( အိမ္ေဝးသူ )

ကမၻာသမိုင္းမွာ အၾကီးအက်ယ္ အခမ္းအနားဆံုး ပန္းသီးသံုးလံုး ရွိခဲ့ပါတယ္….တနည္းအားျဖင့္ ကမၻာၾကီးကို ေျပာင္းလဲ ေစတဲ့ ပန္းသီး သံုးလံုး ဆိုလည္း မမွားပါဘူး…အဲဒီ ပန္းသီး သံုးလံုးကေတာ့…

•     ကမၻာဦး ဖခင္ၾကီး အာဒမ္ရဲ့ ပန္းသီး… (ဘာသာေရး ရွဴ ့ေထာင့္မပါ)
•     နယူတန္ရဲ့ ပန္းသီး…
•     Steve Jobs ရဲ့ ပန္းသီးပါပဲ…

ပန္းသီး သံုးလံုးထဲက ေနာက္ဆံုး တစ္လံုး ျဖစ္တဲ့ Steve Jobs အေၾကာင္းနဲ ့ဆက္စပ္တာေတြကို တင္ျပလိုပါတယ္… Apple Computer နဲ ့Pixar Animation Studios မွာ CEO အျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီး ကမၻာ့အေက်ာ္ၾကားဆံုး ( တတိယေျမာက္ ပန္းသီး ) လူသားျဖစ္တဲ့ Steve Jobs က ၂၀၀၅ ဇြန္လ ၁၂ရက္ ေန ့မွာ ကမၻာ့အေကာင္းဆံုး တကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ Stanford University မွာ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ မိန္ ့ခြန္းပါ… သူက အဲဒီ မိန္ ့ခြန္းမွာ သူ ့ဘဝရဲ ့ အဓိကက်တဲ့ အခ်ိဳးအေကြ ့သံုးခု အေၾကာင္းနဲ ့အဲဒီ အခ်ိဳးအေကြ ့ေတြ အေပၚ သူ ဘယ္လို လက္ခံ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း ရွင္းျပသြားပါတယ္….အဲဒီ အခ်ိဳးအေကြ ့သံုးခုကေတာ့…

(၁) ဆက္စပ္ပံုေဖာ္ျခင္း ( Connecting the Dots )
(၂) ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ဆံုးရွံဳးမွဳ ( Love & Loss )
(၃) ေသျခင္းတရား ( Death )

ဇာတ္လမ္း (၃) ေသျခင္းတရား ( Death )
ကြၽန္ေတာ့္ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္မွာ အရမ္းကို တန္ဖိုးရွိတဲ့ စာသားတစ္ခု ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့

“ေန႔တိုင္းကို သင့္ဘဝရဲ့ ေနာက္ဆုံးေန႔အျဖစ္ ေနထိုင္ခဲ့ရင္ တေန႔မွာေတာ့ အဲဒီအတိုင္း ျဖစ္လာဖို႔ ေသခ်ာပါတယ္…”

ဒီစာသားက ကြၽန္ေတာ့စိတ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး လႊမ္းမိုးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစကားစုကို ဖတ္ျပီးခ်ိန္ကစျပီး ၃၃ ႏွစ္လုံး မနက္ အိပ္ရာထမွာ မွန္ကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမးခဲ့ပါတယ္။

” ဒီေန႔သာ ငါ့ဘဝရဲ့ ေနာက္ဆုံးေန႔ဆိုရင္ ဒီေန႔ လုပ္မယ့္အလုပ္ေတြကို ငါလုပ္ခ်င္ပါ့မလား…?”

ကြ်န္ေတာ့္ေမးခြန္းရဲ ့အေျဖကို ဘယ္လို ရမယ္ထင္ပါသလဲ…? တကယ့္ကိုပဲ မးခြန္းရဲ့ အေျဖဟာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္တိုက္
“မလုပ္ခ်င္ဘူး”
“မလုပ္ခ်င္ဘူး”
“မလုပ္ခ်င္ဘူး”
ဆိုတာပဲ ထပ္တလဲလဲျဖစ္ေနတယ္….အဲဒါနဲ ့..မျဖစ္ေတာ့ဘူး… အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ လိုေနၿပီလို႔ ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္ပါ တယ္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့….
ဘဝအတြက္ အလြန္အေရးပါတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ခ်ရာမွာ အေရးအပါဆံုး အေထာက္အပံ့ ကိရိယာအျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႔ရွိခဲ့တာကေတာ့
ေသျခင္းတရားဟာ လက္တကမ္းမွာပဲ ရွိတယ္
လို႔ သတိခ်ပ္ျခင္းပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အေရးမပါတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ၊ ဂုဏ္မာနေတြ၊ အရွက္ကြဲမွာ… ဒါမွမဟုတ္ ရွုံးနိမ့္မွာကို ေၾကာက္တဲ့စိတ္ေတြ ဒါေတြ အားလုံးနီးပါးဟာ ေသျခင္းတရား ဆိုတာနဲ႔ ထိပ္တုိက္ ရင္ဆိုင္ေတြ႔လိုက္ရင္ အလိုလို ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး တကယ့္ကို အေရးႀကီးတဲ့ အရာေတြသာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။

မင္းမွာ လက္လႊတ္ ဆုံးရွုံးစရာ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြရွိတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေထာင္ေခ်ာက္ကို ေရွာင္လႊဲဖို႔ နည္းလမ္းေတြထဲမွာ

ကြၽန္ေတာ္သိတဲ့ အေကာင္းဆုံး နည္းကေတာ့ မင္းဟာ ေသရေတာ့မွာ ဘဲလို႔ သတိ ခ်ပ္ျခင္းပါ

မင္းဟာ ဗလာထီးထီး ကိုယ္ခ်ည္း ျဖစ္သြားပါၿပီ။
အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ႏွလုံးသားရဲ့ ေခၚရာ ေနာက္ကို မလိုက္ဘဲေနဖို႔ရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္က ကြၽန္ေတာ့္မွာ ကင္ဆာေရာဂါရွိတယ္လို႔ ဆရာဝန္ၾကီးမ်ားက ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ မနက္ ၇ နာရီ ခြဲမွာ ေဆးဓာတ္မွန္ ႐ိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ သရက္႐ြက္ (Pancreas) မွာ ရွိတဲ့ အၾကိတ္ၾကီးဟာ ဓာတ္မွန္မွာ ထင္းထင္းႀကီး ေပၚေနပါတယ္။ တကယ္ဆို သရက္႐ြက္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာေတာင္မွ ကြၽန္ေတာ္ မသိခဲ့ပါ။ ဒီလို ကင္ဆာမ်ိဳးဟာ ကုစရာ ေဆးမရွိတဲ့ ကင္ဆာမ်ိဳးျဖစ္ဖို႔ အေတာ္ေသခ်ာတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆရာဝန္ႀကီးေတြက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ ၃ လ ကေန ၆ လ အထိဘဲ ေနရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါလို႔ ေျပာပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္…ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ကေလးေတြကို ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ အတြင္းမွာ ေျပာျပဖို႔ ၾကံရြယ္ထားသမွ်ကို ေနာင္လ အနည္းငယ္ အတြင္းမွာ အကုန္အစင္ ေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားပါဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ က်န္ရစ္သူ မိသားစု ဒုကၡမမ်ားရေလေအာင္ ရွိသမွ် ကိစၥေတြ အားလုံးကို လက္စသိမ္းပါဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ မိသားစုကို သြားေတာ့မယ္လို႔ ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။
တစ္ေန႔လုံး ဒီကင္ဆာ အေၾကာင္းကဘဲ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးေတြကို လႊမ္းမိုးထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ ညေနမွာေတာ့ အသားစ ထုတ္ၿပီး ေဆးစစ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ခႏၲာကိုယ္ အတြင္းပိုင္းၾကည့္ ကရိယာကို ကြၽန္ေတာ့္ လည္ေခ်ာင္း ထဲကတစ္ဆင့္ အစာအိမ္ကို ျဖတ္ၿပီး အူသိမ္ထဲကို ေရာက္ေအာင္ ထည့္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ သရက္႐ြက္ကို အပ္နဲ႔ စိုက္ၿပီး အသားစ အနည္းငယ္္ကို ထုတ္ယူပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေမ့ေဆးအရွိန္နဲ႔ ေမ့ေမ်ာေနခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အတူရွိေနတဲ့ ဇနီးက ျပန္ေျပာခဲ့ တာက ဒီအသားစကို အဏုွၾကည့္ မွန္ဘီလူးေအာက္မွာ ၾကည့္ခဲ့တဲ့ ဆရာဝန္ႀကီးေတြ “ေဟးကနဲ…” ထၿပီး ေအာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ကင္ဆာဟာ အင္မတန္မွ ရွားပါးျပီးေတာ့…ခြဲစိတ္ကုသလို႕ရႏိုင္တဲ့ သရက္႐ြက္ ကင္ဆာမ်ိဳး ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ခြဲစိတ္ ကုသခံခဲ့ရပါတယ္။ အခုဆို ကြၽန္ေတာ္ ေနေကာင္းပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ. ေသျခင္းတရားနဲ႔ အနီးကပ္ဆုံး ရင္ဆိုင္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းပါပဲ။ ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္၊ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာလဲ ဒီထက္ပိုၿပီး နီးနီးစပ္စပ္ မေတြ႕ႀကဳံရေတာ့ဘူးလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ကို ကိုယ္ေတြ႔ႀကဳံရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဘြဲ႔ရေမာင္မယ္တို႔ကို ေသျခင္းတရားအေၾကာင္း ေျပာျပရာမွာ သုံးျဖစ္႐ုံ ဉာဏ္သိနဲ ့ယွဥ္ျပီး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ထက္ နဲနဲပိုၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလို ့ရေနတာပါ။
ဘယ္သူမွ မေသခ်င္ပါဘူး။ ေကာင္းကင္ဘုံကို သြားခ်င္တဲ့ သူမ်ားေတာင္မွ အဲဒီကို ေရာက္ဖို႔ မေသခ်င္ၾကပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း လူတိုင္းဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ ေသၾကရမွာပါ။ ခုထက္ထိ ေသျခင္းတရားကို လြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့သူ ဆိုတာ မရွိေသးပါ။ ဒါဟာလဲ ျဖစ္သင့္လို႕ပါ။ ဘဝတရားရဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေကာင္းဆုံး ဖန္တီးမႈဟာ မရဏတရား ျဖစ္စရာအေၾကာင္း ရွိပါတယ္။ မရဏ တရားဟာ ဘဝျဖစ္တည္ျခင္းတရားရဲ့ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ ေပးတဲ့အရာပါ။ မရဏတရားက ေဟာင္းေဆြး အိုမင္းမႈေတြကို ဖယ္ရွားၿပီး ႏုပ်ိဳ သစ္လြင္မႈေတြနဲ႔ အစားထိုး ေပးေနပါတယ္။ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္အခါမွေတာ့ ဘြဲ႔ရ ေမာင္မယ္တို႔ဟာ ႏုပ်ိဳ သစ္လြင္မႈေတြနဲ႔ အျပည္႔ပါ။
သို႔ေသာ္ မၾကာေတာ့တဲ့ အခါမွာ ေမာင္မယ္တို႔လဲ အိုမင္းရင့္ေရာ္ လာမွာပါ။ ၿပီးေတာ့ အဖယ္ရွား ခံၾကရမွာပါ။ စိတ္ထိခိုက္ေအာင္ ေျပာမိတာကို ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လဲ ဒါက အမွန္တရားပါ။ ဘြဲ႔ရ ေမာင္မယ္တို႔မွာ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ တစ္ျခားသူေတြ ေနသလိုပဲ ေနၿပီး အခ်ိန္ကို မျဖဳန္းပါနဲ႔။

သူမ်ားေတြရဲ့ အေတြးအထင္ထဲကအတိုင္း ေနရတဲ့ ဘဝကို

တရားေသ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေခ်ာင္ပိတ္မမိပါေစနဲ႔။

မိမိရဲ့ အတြင္းစိတ္က ႏိႈးေဆာ္သံကို သူတပါးေတြရဲ့

ထင္ျမင္ခ်က္ အေႏွာင့္အယွက္သံေတြနဲ ့ ဖုံးလႊမ္း မသြားပါေစနဲ႔။

ဒီထက္ပိုၿပီး အေရးႀကီးဆုံး အခ်က္ကေတာ့

ကိုယ့္ရဲ ့ ႏွလုံးသားနဲ႔ ရင္တြင္း သိစိတ္တို႔က ေခၚေဆာင္ ရာကို လိုက္ပါ

သူတို႔က ေမာင္မယ္တို႔ အမွန္တကယ္ ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာကို သိေနၾကၿပီးသားပါ။ က်န္တဲ့အရာေတြ အားလုံးက သာမညအခ်က္ေတြပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္စဥ္အခါက “The Whole Earth Catalog” ဆိုတဲ့ အင္မတန္ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ Catalogue စာအုပ္ တစ္အုပ္ ရွိခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ဟာ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ အတြက္ေတာ့ ကိုးကြယ္စရာ က်မ္းစာေတြထဲက တစ္အုပ္ေပါ့။ အဲဒီ စာအုပ္ရဲ့ ဖန္တီးရွင္ကေတာ့ ဒီ Stanford တကၠသိုလ္ နဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ Menlo Park မွာေနတဲ့ Stewart Brand ဆိုသူပါ။ ဒီစာအုပ္ကို သူက ကဗ်ာဆန္ဆန္ အလွေတြနဲ႔ ခ်ယ္မႈန္းၿပီး ထုတ္ေဝခဲ့တာပါ။
ဒီစာအုပ္ကို ထုတ္ေဝခ်ိန္က ၁၉၆၀ ခု ေႏွာင္းပိုင္းကာလ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာစာစီလုပ္ငန္းေတြ မေပၚခင္ကပါ။ အဲဒီေတာ့ စာအုပ္ တစ္အုပ္လုံးက လက္ႏွိပ္စက္႐ိုက္၊ ကပ္ေၾကးနဲ႔ ကိုက္၊ Polaroid ကင္မရာနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ ႐ိုက္ၿပီး စာအုပ္္ကို ဖန္တီးရတာပါ။ Google ကို စာအုပ္အျဖစ္ ဖတ္ရသလိုပါဘဲ။ ဒီစာအုပ္ဟာ Google မတိုင္ခင္ ၃၅ ႏွစ္က ေပၚခဲ့တာပါ ။ တကယ့္ကို စံနမူနာယူစရာ စာအုပ္္ပါ။ စာအုပ္္ တစ္ခုလုံးလဲ သပ္ရပ္လွပတဲ့ ကိရိယာေတြနဲ႔ အႀကံေကာင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနပါတယ္။
Stewart နဲ႔ သူ႔အဖြဲ႕သားေတြဟာ “The Whole Earth Catalog” စာအုပ္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ေဝျခင္းကေန ရပ္ဆိုင္းရတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူတို႔တစ္ေတြ ေနာက္ဆုံး ႏႈတ္ဆက္ျခင္း စာအုပ္ကို ထုတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ခုဘြဲ႔ရ ေမာင္မယ္တို႔ရဲ့ အရြယ္၊ ၁၉၇၀ ႏွစ္လယ္ကာလမ်ားပါ။ ႏႈတ္ဆက္ စာအုပ္ရဲ့ ေက်ာဖုံးပံုက မနက္ေစာေစာ ေတာဘက္က ကားလမ္းေလး တစ္ခုရဲ့ ဓာတ္ပံုပါ။ စြန္႔စားခန္း အင္မတန္ႀကိဳက္သူမ်ား ကားႀကဳံစီး ခရီးထြက္ရာမွာ ေတြ႔ေကာင္းေတြ႔ဖူးၾကမဲ့ ကားလမ္းေလးမ်ိဳးပါ။ ေအာက္မွာ စာတန္းေလးေရးထားပါတယ္။
“ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း….ရူးသြပ္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ဘဝကို ရွင္သန္ေနထိုင္ပါ” တဲ့။
ဒါသူတို႔ရဲ့ ေနာက္ဆုံးစာအုပ္မွာ ေနာက္ဆုံး ႏႈတ္ဆက္တဲ့ စကားပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လဲ ဒီဆုကိုပဲ အၿမဲတမ္း ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘြဲ႔ရ ေမာင္မယ္တို႔လည္း ဘဝအသစ္ကို စတင္ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေမာင္မယ္တို႔ကိုလဲ ဒီဆုကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္ ေလးေလးနက္နက္ ေတာင္းေပးခ်င္ပါတယ္။

 “ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း….ရူးသြပ္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ဘဝကို ရွင္သန္ေနထိုင္ပါ”

အားလုံးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Sources:
http://news.stanford.edu/news/2005/june15/jobs-061505.html
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=D1R-jKKp3NA
http://www.productdesignfunda.com/chit-chat/624-three-apples-which-…
http://www.bersin.com/blog/post/The-Real-Succession-Plan-For-Steve-…
http://www.hebrew4christians.com/About_HFC/Death_Rate/death_rate.html
***————————————————————————————————————-***
ေသျခင္းတရား ႏွင့္ အေတြး အပိုင္းအစ မ်ား
(၁)    ” မိမိရဲ ့အလုိရမက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းရွိျပီး ေသျပီးေနာက္ သြားရမယ့္  ႒ာနအတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္သူသာ အလိမၼာ အပါးနပ္ဆံုးေသာသူလို ့”         ႏွစ္ဘဝ ေက်းဇူးရွင္ တမန္ေတာ္ျမတ္ (ဆြလႅလႅားဟု အလိုက္ဟိ ဝစလႅာမ္) က မိန္ ့ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္….
(၂)    ဘဝမွာ အေသခ်ာဆံုးနဲ ့အတိက်ဆံုးအမွန္တရားတစ္ခုကို လက္ညွိဳးထိုးျပပါလို ့ဆိုရင္…ေသျခင္းတရားက နံပါတ္ တစ္ ေနရာကို ယူမွာ အေသအခ်ာပါပဲ….ဒါေပမယ့္ ” ေသဖို ့အဆင့္သင့္ ျဖစ္ျပီလား…ေသရဲျပီလား” လို ့တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေမးလာရင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ” အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးပါဘူးခင္ဗ်ာ” လို ့ေျပာမယ့္ လူဦးေရ အေရအတြက္က ပိုမ်ားပါလိမ့္မယ္ (ကြ်န္ေတာ္အပါအဝင္)….
(၃)    ကြ်န္ေတာ္တို ့ငယ္ေသးတယ္..ေစာေသးတယ္လို ့ထင္ရင္ ကမၻာ့လူေသႏွဳန္းကို ၾကည့္လိုက္ပါ…အခ်ိန္မေရြး  အဲဒီ စာရင္းထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း အပါအဝင္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္….
တစ္မိနစ္မွာ ေသတဲ့ လူဦးေရ…၁၀၇ ေယာက္
       တစ္နာရီမွာ ေသတဲ့ လူဦးေရ…၆,၃၉၀ ေယာက္
       တစ္ရက္မွာ ေသတဲ့ လူဦးေရ…၁၅၃,၀၀၀ ေယာက္
       တစ္ႏွစ္မွာ ေသတဲ့ လူဦးေရ…၅၆ မီလီယံ ေယာက္       ဒီမွာ ၾကည့္လိုက္ပါ
(၄)   “အိမ္ေဝးသူ… မင္းေျပာခဲ့တုန္းကေတာ့ လူ ့ဘဝမွာ ဘယ္လို ၾကိဳးစားရုန္းကန္ပါဆိုတဲ့ သေဘာတရားေတြကို အဓိကထားခ်ျပခဲ့ျပီးေတာ့ အခုမွ မဂၤလာမရွိတဲ့ ေသျခင္းတရားနဲ ့ ေသႏွဳန္းကို အဓိကထားျပီး ေျပာေနတယ္” လို ့ ေစာဒက တက္လာရင္လည္း..”ရုန္းကန္ရွင္သန္မွဳေတြ..ေအာင္ျမင္မွဳေတြနဲ ့အတူ ေသျခင္းတရားကိုပါ        တြဲျပီးမွတ္သား၊သတိထားႏိုင္ရင္ေတာ့..လူျဖစ္ရက်ိဳးပိုနပ္ပါလိမ့္မယ္”လို ့…ရိုးရိုးေလးပဲ ေျဖပါရေစ။
(၅)   ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို အေဖာ္ျပဳျပီး ကြ်န္ေတာ္တို ့တေတြ ရွင္သန္ေနလိုက္တာမ်ား ဒီေန ့ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို ့တေတြရဲ ့ေနာက္ဆံုး ေန ့..ေနာက္ဆံုး ထမင္းတစ္လုတ္…ေနာက္ဆံုး ေအာင္ျမင္မွဳ..  ေနာက္ဆံုး ခရီးတစ္ခု ဆိုတာကိုေတာင္ သတိမမူမိၾကေတာ့ဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္…Steve Jobs လို  ေသျခင္းတရားကို အနီးကပ္ဆံုး ရင္ဆိုင္ရတာမ်ိဳးေတာ့ လူတိုင္းမၾကံဳႏိုင္ပါဘူး.
(၆)    Steve Jobs ေမးခဲ့သလို ” ဒီေန႔သာ ငါ့ဘဝရဲ့ ေနာက္ဆုံးေန႔ဆိုရင္ “ လို ့မ်ား
ကြ်န္ေတာ္တို ့ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ေမးခြန္းထုတ္ ဆန္းစစ္ခဲ့ရင္….
အခုအခ်ိန္က စျပီး ငါ…အေကာင္းဆံုးလုပ္မယ္…..
အခုအခ်ိန္က စျပီး ငါ…အရက္မေသာက္ေတာ့ဘူး…
အခုအခ်ိန္က စျပီး ငါ့ မိဘေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားမယ္…..
အခုအခ်ိန္က စျပီး ငါ့ ဇနီး..ငါ့ ခင္ပြန္းကို ပိုျပီး ၾကင္ၾကင္နာနာ ဆက္ဆံမယ္….
အခုအခ်ိန္က စျပီး ငါ့ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးကို မထိခိုက္ မနာက်င္ေအာင္ ဂရုစိုက္မယ္…..
အခုအခ်ိန္က စျပီး……(အေကာင္းဆံုးေတြကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္တို ့လုပ္မိမွာ..ေသခ်ာပါတယ္)
(၇)    အသက္ရွင္ေနထုိင္စဥ္ကာလမွာ မိမိဘဝအလွ နဲ ့မိမိကိုယ္တုိင္ ရဲ ့အေတြးအျမင္နဲ ့သာ ဘဝကို ရပ္တည္သင့္တယ္လို ့         Steve Jobs က မီးေမာင္းထိုးျပထားပါတယ္…ဒီေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခုေျပာခ်င္တာက
       မိမိရဲ ့အရည္အခ်င္းကို သူတစ္ပါးရဲ ့အရည္အခ်င္းနဲ ့ႏွဳိင္းယွဥ္ျပီး စိတ္ဆင္းရဲ မခံပါနဲ ့…
       အရာရာတိုင္းမွာ သူ ့အလွတရားနဲ ့သူ ရွိပါတယ္…
တရုတ္ျပည္က တရုတ္ေတြ တရုတ္စကားေျပာတတ္တာကို အိႏိၵယက ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးေတြက သူတို ့လည္း တရုတ္စကား  မေျပာတတ္လို ့စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ေနလို ့ဘာထူးမွာလဲ? ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ လုပ္ရပ္နဲ ့ ကြ်မ္းက်င္မွဳက ေသးမႊားပါေစ..ပံုမွန္လုပ္ျပီး…ကိုယ့္မိသားစု..ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း…ကိုယ့္ရပ္ကြက္..ျမိဳ ့နယ္…  တုိင္းျပည္..ကမၻာအထိ တဆင့္ဆင့္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ရင္လုံေလာက္ပါတယ္…
(၈)    ကြ်န္ေတာ္တို ့ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ထိုင္ခံု အေနအထားကို မူတည္ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့တေတြ ယူရတဲ့ တာဝန္လည္း ကြာျခားပါတယ္…Steve Jobs အေနနဲ ့ဆိုရင္ သူမေသခင္ကတည္းက ေသဖို ့ျပင္ဆင္ခဲ့တဲ ့လူတစ္ေယာက္လို ့ ေျပာလို ့ရျပီး မေသခင္ 2008 ခုႏွစ္မွာ Apple University (တစ္နည္း) Solution To Apple After Steve Jobs ကို ထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္…ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ သူဟာ တကယ့္ကို အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီးေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူမရွိေတာ့တဲ ့ေနာက္ပိုင္းမွာ တက္လာမယ့္ အနာဂတ္ Apple ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သူဘယ္လို ေတြးေတာ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့သလဲ…ျပသနာေတြကို ဘယ္လို        ခ်ဥ္းကပ္ ေျဖရွင္းခဲ့သလဲ ဆိုတာေတြကို အေသးစိတ္ သင္ေပးခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ ့ပါ….ကြ်န္ေတာ္တို ့တေတြေရာ         အဲလို ျပင္ဆင္ခ်ိန္ရႏိုင္ပါ့မလား ?
(၉)    ေသျခင္းတရားဆိုတာ တစ္ခဏတာ ရွင္သန္ရုန္းကန္ရတဲ့ ဘဝနဲ ့ဆန္ ့က်င္ဘက္ အရာတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး..  ထာဝရ ရွင္သန္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ဆိုတဲ့ ပန္းတိုင္အတြက္ ဆန္းစစ္အေျဖထုတ္ေပးမယ့္ စာေမးပြဲတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါတယ္… စာေမးပြဲမွာ ေမးမယ့္ ေမးခြန္းေတြလည္းကို အားလံုးသိျပီးသား ျဖစ္ပါတယ္…စာေမးပြဲမွာ      အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေအာင္ျမင္ဖို ့အတြက္ေတာ့ ၾကက္တူေရြး စာအံနည္း သံုးလို ့ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး…     ( ေသျခင္းတရား စာေမးပြဲေအာင္ဖို ့အတြက္ ဘဝမွာ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ ့ ရွင္သန္ေနထိုင္ခဲ့သလဲ )ဆိုတဲ ့မွတ္ေက်ာက္  အတင္ခံႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ (ေအာင္ျမင္သူ) အျဖစ္ လက္ခေမာင္းခတ္လို ့ရႏိုင္ပါတယ္…  ဒီအခ်က္ေတြကေတာ့  ေသျခင္းတရား ( Death ) နဲ ့ဆက္စပ္လို ့ကြ်န္ေတာ္ ဆင့္ပြား ေတြးမိသေလာက္ကို  မွ်ေဝေပးျခင္းပါ…မည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲပိုင္ခြင့္၊ ယူဆပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္….အပိုင္း (၃) ပိုင္းစလံုးကို         စကားေျပမဟုတ္ဘဲ စကားေျပာဟန္ကို အဓိက ထားျပီး သံုးသြားတာကို နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္….အပိုင္း (၃)  အေနနဲ ့ကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ..
==================================================================
ကြ်န္ေတာ္ တင္ျပခဲ့တဲ ့အပိုင္း (၃) ပိုင္းစလံုးက အဓိက အခ်က္ေတြကို ဆြဲထုတ္လိုက္ရင္…အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္
၁။         မိမိလုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္…ကိုယ့္၀ါသနာအစစ္အမွန္ကို သိေအာင္ ၾကိဳးစားပါ….
၂။         မိမိလုပ္မယ့္ အလုပ္ကို ေအာင္ျမင္ရမယ္လို႕ ယံုၾကည္ခ်က္ ခိုင္ခုိင္မာမာ ထားပါ….
၃။         မည္သည့္ အလုပ္ပင္ျဖစ္ေစ စိတ္ႏွစ္ျပီး ရူးသြပ္စြာ..ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လုပ္ေဆာင္ပါ….
၄။         ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကို ရွာေဖြလုပ္ေဆာင္ပါ။ အသစ္ အသစ္မ်ားကို ဖန္တီးဖို႕ ေနာက္မတြန္႕ပါနဲ ့…
၅။         ေန ့တိုင္းကို မိမိရဲ ့ေနာက္ဆံုးေန ့အျဖစ္သတ္မွတ္ျပီး အေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားအားထုတ္ပါ….
၆။         မိမိ တစ္ေန႕ေသမယ္ဆိုတာကို မေမ့ဘဲ အေကာင္းဆံုးျပင္ဆင္ထားပါ…

အိမ္ေဝးသူ (KZ)

တတိယေျမာက္ ပန္းသီး တစ္လံုး၏ ဘဝအခ်ိဳး အေကြ ့မ်ား-၂

” ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ျခင္း…..ရူးသြပ္ျခင္း မ်ားျဖင့္ ဘဝကို ရွင္သန္ေနထိုင္ပါ “

( Steve Jobs)

ဇာတ္လမ္း (၂) ခ်စ္ျခင္း ႏွင့္ ဆံုးရွံဳးမွဳ ( Love & Loss )

         ကြ်န္ေတာ့္ဘဝရဲ ့ဒုတိယေျမာက္ ဇာတ္လမ္းကို ဆက္လက္ျပီးေျပာျပပါ့မယ္…
ကြၽန္ေတာ္ အသက္ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္ အခ်ိန္မွာပဲ ေမးခြန္းတစ္ခုက ကြ်န္ေတာ့္ ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္လုပ္ေစခဲ့ပါတယ္.. အဲဒါကေတာ့…

“ ငါ တကယ္ ဝါသနာ ပါျပီးေတာ့ စြဲစြဲလန္းလန္း ခ်စ္ခင္တြယ္တာႏိုင္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးက ဘယ္လို အလုပ္မ်ိဳးလဲ ???”
ဆိုတာပါပဲ…. ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ ဝါသနာပါျပီး စြဲစြဲလန္းလန္း ခ်စ္ခင္မိတဲ့ အလုပ္ဟာ ဘာလဲဆိုတာ အသက္ငယ္ငယ္မွာ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့ အတြက္ တကယ့္ကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ မိဘေတြရဲ့ ကားဂိုေဒါင္ထဲမွာ Apple ကို Woz နဲ႔အတူ စျပီး တည္ထြင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ  ကြၽန္ေတာ့္အသက္ဟာ ၂၀ ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္ တကယ့္ကို အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာပါ။ ကားဂိုေဒါင္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔  ႏွစ္ေယာက္တည္းနဲ ့စခဲ့တဲ့ Apple ဟာ ၁၀ ႏွစ္တာ အတြင္းမွာ ေဒၚလာ သန္း ၂ ေထာင္တန္ ဝန္ထမ္း ၄ ေထာင္ရွိတဲ့ ကုမၸဏီႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ့ အေကာင္းဆုံး တီထြင္မႈျဖစ္တဲ့ Macintosh ကို ေစ်းကြက္တင္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္ ကြၽန္ေတာ္လဲ အသက္ ၃၀ ျပည့္ၿပီးခါစေလးပါ။
အဲဒီမွာ– ျပသနာတစ္ခုက ကြ်န္ေတာ့္ကို စမ္းသပ္ခဲ့ပါတယ္…
ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္က အထုတ္ခံလိုက္ရတာပါပဲ…
ကိုယ္တိုင္ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ကုမၸဏီကေန ဘယ္လို လုပ္ၿပီး အထုတ္ခံ ရႏိုင္ပါ့မလဲလို ့ေမးစရာေတာ့ ရွိပါတယ္..ျဖစ္ပံုက ဒီလုိပါ..

Apple ကုမၸဏီႀကီး ပြါးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က အင္မတန္ေတာ္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူ ကုမၸဏီမွာ စီမံခန္႔ခြဲဖို႔ အလုပ္ ခန္႔ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပထမ တစ္ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အနာဂါတ္ အလား အလာေတြကို အျမင္ မတူတာေတြ ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ အျငင္းပြားရတဲ့့ အထိပါပဲ။

အဲဒီ ျပသနာမွာ ဒါ႐ိုက္တာအဖြဲ႕က သူ႔ဖက္က တစ္ဖက္သတ္ ရပ္တည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ ့ အသက္ ၃၀ မွာ ကြ်န္ေတာ္… အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္သြားေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ…တကယ့္ကုိပဲ ဟိုးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္ထုတ္ ခံရတာပါ။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ဘဝတစ္ခုလုံးကို ပုံၿပီး စိုက္လိုက္မတ္တပ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အရာႀကီးကို ဆုံး႐ႈံးခဲ့တာပါ။
ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အင္မတန္ တုန္လႈပ္စရာ၊ ေၾကကြဲစရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
လေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ တီထြင္သူ လုပ္ငန္းရွင္ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းႀကီးမ်ား အေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ္ တာဝန္ မေက်ဘူးလို႔လဲ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႔က လက္ဆင့္ကမ္း ေပးခဲ့တဲ့ တာဝန္ကို ေပါ့ေလ်ာ့မိတဲ့၊ လက္ဆင့္ကမ္း ေျပးပြဲမွာ တုတ္တိုင္ ျပဳတ္က် ခဲ့တဲ့သူလို ခံစားရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ David Packard နဲ႔ Bob Noyce တို႔ကို သြားေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ျပႆနာ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ခဲ့တာကို ႀကိဳးစားၿပီး ေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ က်ဆုံးခန္းဟာ ဟိုးေလးတစ္ေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ Silicon Valley ကေနၿပီး အ႐ႈံးေပးထြက္ေျပးသြားဖို႔အထိေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို ကြၽန္ေတာ္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သတိ ျပဳမိလာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့  ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္ခင္ဆဲ၊ စြဲလမ္းဆဲ ဆိုတာပါဘဲ။
Apple မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ အလုပ္အေပၚ စြဲလမ္းမႈ အေပၚမွာ အရာမထင္ခဲ့ပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္ကို ကန္ထုတ္တာ ခံခဲ့ရေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခ်စ္ခင္ စြဲလမ္းေနဆဲပါ။
ဒါေၾကာင့္လဲ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ကေန ျပန္စဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
Apple ကေနၿပီး အလုပ္ျဖဳတ္ခံရတာဟာ ကြၽန္ေတာ့္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ျဖစ္ႏိုင္ခဲ့သမွ်ထဲမွာ အေကာင္းဆုံး အျဖစ္ပါ။
အဲဒီ အခ်ိန္ကေတာ့ ဒီလို မေတြးခဲ့မိပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတဲ့ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုးႀကီးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လူသစ္တစ္ခါ ျပန္ျဖစ္ရတယ္ ဆိုတာနဲ႔ လဲလိုက္ရတာပါ။ အရာရာတိုင္းမွာ မေသခ်ာမႈေတြ ခ်ည္းပါဘဲ။ ဒီျဖစ္ရပ္ကဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြက ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဘဝရဲ့ ဖန္တီးမႈအား အေကာင္းဆုံးကာလကို စတင္ေစခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ ၅ ႏွစ္ အၾကာမွာေတာ့ NeXT နဲ ့ Pixar ဆိုတဲ့ ကုမၸဏီေတြကို ကြၽန္ေတာ္ တည္ေထာင္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ အင္မတန္ ျပည္႔ဝတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္နဲ႔ ေမတၱာမွ်ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
Pixar ကေတာ့ ကမၻာ့ပထမဆုံး ကြန္ပ်ဳတာ ကာတြန္းကားကို ဖန္တီး ထုတ္လုပ္ခဲ့တာပါ။
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ Pixar ဟာ ကမၻာ့ အေအာင္ျမင္ဆုံး (Animation) ကာတြန္း႐ုပ္ရွင္ စတူဒီယို ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ေျပာစမွတ္ျပဳစရာ အလွည့္အေျပာင္းမွာ Apple က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ NeXT ကုမၸဏီကို ဝယ္လိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ Apple ကို ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။ NeXT မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စတင္ခဲ့တဲ့ နည္းပညာဟာ Apple ျပန္လည္ ဆန္းသစ္ျခင္းရဲ့ ဗဟိုခ်က္မွာ ရွိပါတယ္။ ခ်စ္ဇနီးျဖစ္တဲ့ Laurene နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အင္မတန္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုေလးတခု ျဖစ္လာပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္သာ Apple က အလုပ္ထုတ္တာ မခံခဲ့ရရင္ ဒါေတြတစ္ခုမွ ျဖစ္လာမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူးလို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္… အလုပ္ထုတ္ခံရျခင္းဟာ အင္မတန္အဝင္ဆိုးတဲ့ ေဆးခါးႀကီးပါ။ ဒါေပမဲ့ လူနာကို ၾကည့္ရတာလဲ ဒီလိုေဆးမ်ိဳး လိုေနပံုပါဘဲ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ ဘဝမွာ ေခါင္းကို အုတ္ခဲနဲ႔ ထုသလို ခံရတာမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ မိမိ ယံုၾကည္ရာကို မစြန္႔လႊတ္ပါနဲ႔။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ဘဝ တစ္ေလွ်ာတ္ လုံးမွာ အရာရာကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ ခြန္အားေပး ေနခဲ့တာဟာ ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္ခင္ စြဲလမ္းမႈပဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဘြဲ႔ရ ေမာင္မယ္တို႔လည္း ကိုယ့္ရဲ့ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ကို ေတြ႔ေအာင္ရွာပါ။ ဒီအဆိုဟာ ေမာင္မယ္တို႔ရဲ့ ခ်စ္သူရည္းစား ရွာဖို႔နဲ႔ ဆိုင္သလို အလုပ္ရွာဖို႔နဲ႔လဲ သက္ဆိုင္ပါတယ္….
ခုခ်ိန္ထိ မေတြ႔ေသးဘူး ဆိုရင္လဲ ေတြ႔တဲ့အထိ ဆက္႐ွာၾကပါ။ ရတာေလးနဲ ့ မေက်နပ္ၾကပါနဲ႔။
ႏွလုံးသားေရးရာ ကိစၥဆိုေတာ့ ေတြ႔ၿပီလား၊ မေတြ႔ေသးဘူးလား ဆိုတာကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သိလာပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘဝအေဖာ္မြန္ေတြရဲ့ သဘာဝအတိုင္း ႏွစ္ၾကာေလ ပိုၿပီးခိုင္ၿမဲလာေလေလ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္မယ္တို႔ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ကို ေတြ႔ေအာင္ရွာၾကပါ။ ထိုင္ေနလို ့ေတာ့ ဘာမွ အက်ိဳးထူးမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။
Sources:
http://news.stanford.edu/news/2005/june15/jobs-061505.html
-http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=D1R-jKKp3NA
http://www.productdesignfunda.com/chit-chat/624-three-apples-which-…
***————————————————————————————————————-***

ခ်စ္ျခင္း၊ဆံုးရွံဳးျခင္းမ်ားႏွင့္ အေတြး အပိုင္းအစ မ်ား
(၁)   ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းဆုိတာက လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္း ခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ိဳးအျပင္ အလုပ္အေပၚ စြဲလန္း ခ်စ္ခင္တာကိုပါ ကိုယ္စားျပဳပါတယ္..ျပီးေတာ့ ဆံုးရွံုဳးမွဳဆုိရာမွာလည္း လူသားတစ္ေယာက္ရဲ ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဆံုးရွံဳးရျခင္းမွ မိမိရဲ ့အလုပ္အကိုင္နဲ ့ရာထူး႒ာနကို ဆံုးရွံဳးရျခင္းအထိ အက်ံဳးဝင္ပါတယ္….
(၂)   Steve အေနနဲ ့လုပ္ငန္းခြင္မွာ အဆံုးအရွံဳး ရွိခဲ့ေပမယ့္ ႏွလံုးသားေရးရာမွာေတာ့ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္… ခ်စ္ဇနီးသည္က သူဆံုးရွံဳးမွဳေတြ အမ်ားၾကီးနဲ ့ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂရုတစိုက္ ေႏြးေထြးၾကင္နာမွဳကို ေပးႏိုင္ စြမ္းခဲ့ပါတယ္…သူ ေအာင္ျမင္စြာ ခရီးဆက္ႏိုင္ခဲ့တာ ဇနီးသည္ရဲ ့ေဖးမမွဳေတြေၾကာင့္လည္း ပါတယ္လို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္..ကြ်န္ေတာ္တို ့လည္း သူ ့လို ရွံဳးနိမ့္ေနခ်ိန္မွာ လက္တြဲမျဖဳတ္တမ္း၊ မျငီးျငဴတမ္း အားေပးတတ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္ မ်ိဳးနဲ ့ေတြ ့ပါေစလို ့ရည္စူးမိပါတယ္…
(၃)   ကြ်န္ေတာ္ ေတြးမိသေလာက္ေတာ့ (Mastering) နယ္ပယ္ တစ္စံုတစ္ခုမွာ ထူးခြ်န္ေအာင္ျမင္ဖို ့အတြက္  နယ္ပယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မျဖစ္မေန သိဖို ့မလုိအပ္ပါဘူး…နယ္ပယ္ တစ္ခုတည္းကိုပဲ တစ္သီးတသန္ ့ အခ်ိန္ေပး လုိက္စားမွဳရွိမွသာ ကြ်မ္းက်င္သူလို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္…ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ နည္းနည္းစီ သိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ နယ္ပယ္တစ္ခုမွာ ထူးခြ်န္ဖို ့မလြယ္ႏို္င္ေတာ့ဘူး…..
(ဥပမာအားျဖင့္) ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္အေနနဲ ့ဆိုရင္…စီးပြားေရး နဲ ့ပက္သက္တဲ့ ပညာရပ္ကို လည္း ဟုိနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း သိတယ္…ကြန္ပ်ဴတာ အေၾကာင္းလည္း ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ တတ္ျပန္တယ္…

စာေလး ကဗ်ာေလးေတြလည္း  ဝါသနာ အရ အနည္းအက်ဥ္း ေရးတတ္ျပန္ေရာ..ဒါေပမယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က  ကြ်န္ေတာ့္ ကို “ မင္း ဘယ္လို ကိစၥမ်ိဳးမွာ အထူးခြ်န္ဆံုး (Master) ဆရာတစ္ဆူ လဲ လို ့ေမးလာရင္ ဝမ္းနည္းစြာပဲ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေပးစရာ အေျဖမရွိပါဘူး…တတ္ေယာင္ကား တနည္းအားျဖင့္ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ တို ့ထံုးစံ အတုိင္း ကြ်န္ေတာ္.. ဒါေလးလဲ နည္းနည္းေတာ့ သိတယ္..ဟုိဟာလည္း မဆိုစေလာက္ေလး သိတယ္ ဆိုတာေလာက္နဲ ့ပဲ ဘဝရဲ ့ဒုတိယ အရြယ္ေတာင္ျဖတ္သန္းေနရပါျပီ….

(၄)  ဒီေန ့အသက္အရြယ္ အသီးသီးကို ေရာက္ေနတဲ့ သူမ်ားအေနနဲ ့ကိုယ့္ရဲ ့ထူးျခားတဲ ့အရည္အခ်င္း ( Talent ) က ဘာလဲ??? လို ့ဆန္းစစ္ေစခ်င္ပါတယ္..ျပီးေတာ့ အဲဒီ အရည္အေသြးကို ဘယ္လို ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္မလဲဆိုတာကို ပံုၾကမ္းဆြဲျပီး မ်က္ေျခမပ်က္ ေစာင့္ၾကည့္သင့္ပါတယ္…ကြ်န္ေတာ္အာမ,ခံႏို္င္တာက..အခုလက္ရွိမွာ ကိုယ္တကယ္ ရူးရူးသြပ္သြပ္ စြဲလန္းျပီး ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ လုပ္တတ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္ေနရသလား ?
အဲဒီ အလုပ္လုပ္ရတာကို ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ ႏွစ္သက္ ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္မွဳ ရွိတယ္ဆို ရင္ေတာ့ ေက်နပ္စရာေကာင္းတဲ ့ အေျခအေန တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ထားျပီလို ့ေျပာလို ့ရတယ္…      အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္လုပ္ ေနရတဲ ့အလုပ္မွာ ဝတၱရားေက်ရံုေလာက္သာ အာရံုစိုက္ႏိုင္တယ္…
ညေန အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ ေလာက္ကိုသာ ေစာင့္ဆိုင္းေနရတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ တစ္ခုခုေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ဖို ့ လိုေနျပီလို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္….
အကယ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကမ်ား ကြ်န္ေတာ္က အသက္ (၄၀)ေတာင္ ျဖစ္ေနျပီလို ့ေျပာလာရင္.. “ ေနာက္က်တယ္ဆိုတာ…ဘာမွ မျဖစ္တာနဲ ့ယွဥ္လုိက္ရင္ေတာ အဆမ်ားစြာ သာလြန္ပါတယ္”  လို ့ပဲ ေျပာပါရေစ…
(၅)   တစ္ခါတေလက်ရင္ ေရတို ဆံုးရွံဳးမွဳဆိုတာလည္း ေရရွည္ ေအာင္ျမင္မွုဳမ်ိဳး အေနနဲ ့အသြင္ေျပာင္းသြားတတ္တယ္ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တို ့လက္ခံဖို ့လိုပါတယ္…(ဥပမာ-Apple မွာ လုပ္ကိုင္စဥ္မွာ Steve ဟာ ၾကီးက်ယ္တဲ့  ေအာင္ျမင္ မွဳနဲ ့ၾကံဳဆံုခဲ့ျပီး..စိတ္ဖိစီးမွဳေတြ တရစပ္ ရွိေနခဲ့ပါတယ္… Apple ကေန အလုပ္ျဖဳတ္ခံလိုက္ရျခင္းဟာ Steve Jobs အတြက္ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုနဲ ့စိတ္သက္သာ အပန္းေျဖေစဖို ့အတြက္ တစ္ခဏတာ အနားရသလို ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္…ေပါ့ပါး လန္းဆန္းတဲ့ စိတ္သစ္နဲ ၅ ႏွစ္တာ အတြင္းမွာ NeXT နဲ ့Pixar ကုမၸဏီတို ့ကို တည္ေထာင္ႏိုင္စြမ္းရွိခဲ့တယ္…အဲဒီ အေျပာင္းအလဲအတြက္ သူဘယ္တုန္းကမွ ေနာင္တမရခဲ့ဘူး..ေက်နပ္စြာ အေျပာင္းအလဲကို လက္ခံခဲ့တယ္…
(၆)   ကမၻာနဲ ့ခ်ီျပီးေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ လူေတြကို ၾကည့္ရင္ အသက္ ၃၀ မျပည့္တစ္ျပည့္ အရြယ္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိေၾကာင္း သိႏိုင္ပါတယ္…သူတို ့ေအာင္ျမင္ရျခင္းက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ အခိ်န္ကတည္းက ဝါသနာပါရာကို ရူးရူးသြပ္သြပ္နဲ ့ စြဲစြဲလန္းလန္း လုပ္ေဆာင္ၾကလို ့ပါပဲ…
ဥပမာ..ေဘာလံုး ဝါသနာပါတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ သူဝါသနာပါရာကို (၁၀) ႏွစ္ တိတိ အရိုးေၾကေၾက အေရခမ္းခမ္း စိတ္ဓာတ္၊ စြဲလန္းစိတ္ေတြနဲ ့ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရင္ ကြ်မ္းက်င္တဲ့အဆင့္(Master) ကိုမေရာက္ႏိုင္ဘူးလား???..ကမၻာေက်ာ္ ေဘာလံုးသမားေတြရဲ ့ပ်မ္းမွ် အသက္ကို တြက္ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္….
(၇)   Globalization ေခတ္မွာ ကိုယ့္အတြက္ ထုိင္ခံုတစ္လံုး ရဖို ့..ေနရာတစ္ခု ရဖို ့အတြက္ ခဲယဥ္းလွပါတယ္…  ကိုယ့္ေနရာကို ဝင္ျပီး ေနရာယူဖို ့ေစာင့္ေနတဲ့ လူတန္းက အရွည္ၾကီးပါ..
အဲဒီေတာ့ ေမးခြန္းတစ္ခုက ကြ်န္ေတာ္တို ့ပိုင္ဆုိင္ေနတဲ့ ဘဝ ဆိုတာနဲ ့ရရွိထားတ့ဲ အခ်ိန္တိုတစ္ခု အတြင္းမွာ ေရခဲေရ..ေရာင္းမလား….?
ဒါမွမဟုတ္    ကမၻာၾကီးကို ေျပာင္းလဲဖို ့အခြင့္အေရးကို ပိုင္ဆိုင္ဖို ့ၾကိဳးစားမလား ?
ဒီအခ်က္ေတြကေတာ့  ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ဆံုးရွံဳးမွဳ ( Love & Loss ) နဲ ့ဆက္စပ္လို ့ကြ်န္ေတာ္ ဆင့္ပြား ေတြးမိသေလာက္ကို မွ်ေဝေပးျခင္းပါ…မည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲပိုင္ခြင့္၊ ယူဆပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္….(၃) ေသျခင္းတရား ( Death )  ဆိုတာကိုလည္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးခ်င္ပါတယ္…

အိမ္ေဝးသူ(KZ)

တတိယေျမာက္ ပန္းသီး တစ္လံုး၏ ဘဝအခ်ိဳး အေကြ ့မ်ား-၁

မွတ္ခ်က္။
၂၀၁၃၊ ဇန္နဝါရီလ မွာ M-Media အတြက္ ေရးခဲ့တာေလးပါ။
အခ်ိန္ရတယ္ဆိုရင္ ဂရုတစိုက္ေလး ဖတ္ၿပီး မွတ္သားသင့္တာေလးေတြကို
မွတ္သားေစခ်င္ပါတယ္။ စာဖတ္သူအတြက္ ေတြးစရာ၊ အတုယူစရာ
အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ ရတယ္ဆိုရံုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေက်နပ္ေနပါၿပီ။
-------------------------၀၀------------------၀၀----------------------


”သင္..ေသျပီး ပုပ္ေဆြးသြားတာနဲ ့သင့္ကို အမ်ားက ေမ့ေလ်ာ့ သြားတာမ်ိဳး  ျဖစ္ေစခ်င္ရင္
ဖတ္သင့္ဖတ္ထိုက္တာ.. .ေရးသင့္ေရးထိုက္တာ… လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြ လုပ္ခဲ့ပါ”
                                   ( Benjamin Franklin )


ကမၻာသမိုင္းမွာ အၾကီးအက်ယ္ အခမ္းအနားဆံုး ပန္းသီးသံုးလံုး ရွိခဲ့ပါတယ္….
တစ္နည္းအားျဖင့္ ကမၻာၾကီးကို ေျပာင္းလဲ ေစတဲ့ ပန္းသီး သံုးလံုး ဆိုလည္း မမွားပါဘူး…
အဲဒီ ပန္းသီး သံုးလံုးကေတာ့…

•     ကမၻာဦး ဖခင္ၾကီး အာဒမ္ရဲ့ ပန္းသီး… (ဘာသာေရး ရွဴ ့ေထာင့္မပါ)
•     နယူတန္ရဲ့ ပန္းသီး
•     Steve Jobs ရဲ့ ပန္းသီးပါပဲ။

ပန္းသီး သံုးလံုးထဲက ေနာက္ဆံုး တစ္လံုး ျဖစ္တဲ့ Steve Jobs အေၾကာင္းနဲ ့
ဆက္စပ္တာေတြကို တင္ျပလိုပါတယ္။ Apple Computer နဲ ့Pixar Animation Studios မွာ
CEO အျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီး ကမၻာ့အေက်ာ္ၾကားဆံုး ( တတိယေျမာက္ ပန္းသီး )
လူသားျဖစ္တဲ့ Steve Jobs က ၂၀၀၅ ဇြန္လ ၁၂ရက္ ေန ့မွာ ကမၻာ့အေကာင္းဆံုး တကၠသိုလ္ႀကီး
တစ္ခုျဖစ္တဲ့ Stanford University မွာ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ မိန္ ့ခြန္းပါ… သူက အဲဒီ မိန္ ့ခြန္းမွာ
သူ ့ဘဝရဲ ့အဓိကက်တဲ့ အခ်ိဳးအေကြ ့သံုးခု အေၾကာင္းနဲ ့အဲဒီ အခ်ိဳးအေကြ ့ေတြ အေပၚ
သူ ဘယ္လို လက္ခံ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပသြားပါတယ္….
အဲဒီ အခ်ိဳးအေကြ ့သံုးခုကေတာ့…

(၁) ဆက္စပ္ပံုေဖာ္ျခင္း ( Connecting the Dots )
(၂) ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ဆံုးရွံဳးမွဳ ( Love & Loss )
(၃) ေသျခင္းတရား ( Death )


မိန္ ့ခြန္း


ကမၻာ့အေကာင္းဆုံး တကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခုရဲ့ ဘြဲ႔ရ ေမာင္မယ္မ်ားကို ေတြ႔ဆုံ စကားေျပာခြင့္
ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အင္မတန္ ဂုဏ္ယူမိေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ေျပာပါရေစ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ
တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရ တစ္ေယာက္မဟုတ္တဲ့အျပင္ ဒီေန ့လို ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ အခမ္းအနားဆိုတာ
ဒါ ပထမဆံုး တက္ဖူးျခင္းပါ။ ဒီေန ့အခမ္းအနားမွာ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့
အေၾကာင္းအရာ သံုးခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္… မိန္႔ခြန္း အရွည္ႀကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူး.
ၾကီးက်ယ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္း မဟုတ္ရပါဘူး…ရိုးရုိးရွင္းရွင္း ဇာတ္လမ္းသုံးပုဒ္ ထဲပါ။


ဇာတ္လမ္း (၁) ဆက္စပ္ပုံေဖာ္ျခင္း (Connecting the Dots )

တကယ္ေတာ့ Reed ေကာလိပ္ မွာ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တာ ေျခာက္လထဲပါ…
ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းကမခြါႏိုင္ေသးပဲ ေနာက္တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္
အတန္းေတြဆက္တက္ခဲ့ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရတယ္ ထင္ပါသလဲ???

ဒီ အေၾကာင္းကိုေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္မေမြးခင္ အခ်ိန္ကစၿပီး ေျပာျပရမွာပါ။
ကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုယ္ဝန္ ရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေမဟာ အိမ္ေထာင္ မရွိေသးတဲ့ ဘြဲ႔လြန္ေက်ာင္းသူ
တစ္ေယာက္ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမြးစားဖို႔ ေပးလိုက္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမြးစားမယ့္ မိဘမ်ားဟာ ဘြဲ႔ရပညာတတ္ေတြသာ ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ အေမ့ စိတ္ထဲမွာ
အႀကီးအက်ယ္ စြဲေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဥပေဒပညာရွင္ တစ္ေယာက္နဲ႔ သူ႔ဇနီးတို႔က
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမြးၿပီးၿပီးခ်င္း လႊဲယူလိုက္ဖို႔ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို
“အူဝဲ”ဆိုၿပီး ေမြးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔က မိန္းကေလးမွ လိုခ်င္ပါတယ္လို႔ စိတ္ေျပာင္း
သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အခ်ိန္မေတာ္ ညႀကီး သန္းေခါင္မွာ ေမြးစား မိဘေလာင္း
တန္းစီစာရင္းထဲက ကြၽန္ေတာ့္မိဘမ်ားကို ဖုံးဆက္ခဲ့ပါတယ္။


“ဒီမွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ ရထားတယ္။
ယူမလား…” တဲ့။ မိဘမ်ားကလဲ “သိပ္ယူတာေပါ့…” တဲ့။

အဲဒီလို ေပးလိုက္ၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ အေမဟာ ဘြဲ႔ရပညာတတ္မဟုတ္တာ၊
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ အေဖဟာလဲ အထက္တန္းေက်ာင္းေတာင္မွ မေအာင္တာကို ကြၽန္ေတာ့္
ေမြးမိခင္က သိသြားတာပါ။  ေမြးမိခင္ဟာ ေမြးစားစာခ်ဳပ္မွာ သေဘာတူေၾကာင္း
လက္မွတ္ထိုးမေပးခဲ့ပါဘူး။ ေနာင္လေပါင္း အေတာ္ၾကာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ မိဘေတြက
ကြၽန္ေတာ့္ကို “တကၠသိုလ္ ထားေပးပါ့မယ္…” လို႔ ကတိေပးမွ ေမြးမိခင္က စိတ္ေလ်ာ့ၿပီး
လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့တာပါ။

ေနာင္ ၁၇ ႏွစ္ အၾကာမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အဆင္အျခင္ ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ Stanford တကၠသိုလ္နီးပါး
စားရိတ္ႀကီးတဲ့ တကၠသိုလ္ကို ေ႐ြးခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ တတၠသိုလ္ ပညာေရးအတြက္
အေျခခံလူတန္းစား မိဘမ်ားရဲ့ စုေငြေတြ အားလုံးကို ကြၽန္ေတာ္ သုံးမိရက္သား ျဖစ္သြားပါတယ္။
ေနာက္ေျခာက္လ အၾကာမွာေတာ့ ဒီပညာ ေရးဟာ တကယ္ေပးရတာနဲ႔ တန္တယ္လို႔
ကြၽန္ေတာ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဘဝရည္ မွန္းခ်က္ဆိုတာ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။
တတၠသိုလ္ပညာေရးကေနၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ဘဝ ရည္မွန္းခ်က္ကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
အေျဖထုတ္ေပးႏိုင္မယ္ ဆိုတာလဲ စဥ္းစားလို႔ မရခဲ့ပါ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ မိဘေတြရဲ့
တစ္သက္စာစုေငြကို တကၠသိုလ္မွာလာၿပီး ၿဖဳန္းေနတာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း
တကၠသိုလ္ကထြက္ဖို႔  ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္… အခ်ိန္က်ရင္အားလုံး အဆင္ေျပ သြားမွာပါလို႔
မ်က္စိစုံမွိတ္ၿပီး လုပ္ခဲ့တာပါ။  အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လုပ္ခဲ့တာပါ။

ခု ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ အေကာင္းဆုံး
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုပါ။ ေက်ာင္းက ထြက္လိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ မတက္ခ်င္ဘဲ တက္ေနရတဲ့
အတန္းေတြကို တက္စရာ မလိုေတာ့တာေၾကာင့္ တက္ခ်င္ စရာေကာင္းတဲ့ အတန္းေတြထဲမွာ
ဝင္ထိုင္ ေက်ာင္းသား လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ကဗ်ာဆန္တာေတြေရာ ကဗ်ာ
မဆန္တာေတြေရာ ပါပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေနစရာ အခန္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အခန္း ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အိပ္ခဲ့ရပါတယ္။ Coke ပုလင္းေတြကို လိုက္စုၿပီး
ျပန္အပ္လို႔ရတဲ့ တစ္ပုလင္း ၅ ဆင့္ဆိုတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ဗိုက္ျဖည့္ရပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန႔ ညတိုင္း
ခုႏွစ္မိုင္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး Hare Krishna ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းမွာ ထမင္းတနပ္ အဝ
သြားစားရပါတယ္။ စားလို႔ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။

စူးစမ္းလိုစိတ္ ေနာက္လိုက္ရင္း၊ စိတ္ထဲမွာ ေပၚလာတာေတြကို လိုက္လုပ္ရင္း ႀကဳံႀကိဳက္ခဲ့တာ
အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဖိုးမျဖတ္ ႏိုင္တဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ဥပမာေလးတစ္ခု အေနနဲ ့ေျပာျပရရင္ေတာ့….

အဲဒီ အခ်ိန္က Reed ေကာလိပ္ မွာရွိတဲ့ စာလုံးအလွေရးနည္း သင္တန္းဟာ တစ္ႏိုင္ငံလုံးမွာ
အေကာင္းဆုံး သင္တန္းပါ။ တကၠသိုလ္နယ္ေျမ တစ္ခုလုံးမွာ ရွိသမွ် ပိုစတာေတြ၊ စာတန္းေတြ၊
နာမည္ေတြဟာ အင္မတန္လွပတဲ့ လက္ေရးစာလုံးေတြနဲ႔ျခယ္သထားပါတယ္။ ေက်ာင္းက
ထြက္လိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့ ပံုမွန္သင္တန္းေတြ တက္စရာ မလိုေတာ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ
စာလုံးအလွ ေရးနည္း သင္တန္းကို ဝင္တက္ၿပီး အတတ္သင္ခဲ့ပါတယ္။ စာလုံးပုံစံေတြထဲမွာ
Serif စာလုံးပုံ၊ San Serif စာလုံးပုံေတြ အေၾကာင္းကို သင္ယူခဲ့ပါတယ္။ စာလုံးတစ္လုံးနဲ႔
တစ္လုံးၾကားမွာ ဘယ္လို အနီး အေဝးျခားတယ္ဆိုတာ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ စာလုံးေရးနည္း
ပညာရဲ့ နက္႐ိႈင္းမႈကို ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီပညာရပ္ဟာ အင္မတန္လွပတဲ့၊ သမိုင္းဝင္တဲ့၊
အႏုပညာေျမာက္ၿပီး၊ သိဎၸံနည္းနဲ႔ စူးစမ္းလို႔ မရတဲ့ ပညာပါ။ဒီပညာရပ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို
ၫိႈ႕ယူ ဖမ္းစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ ဘယ္လို လက္ေတြ႕ အသုံးဝင္မလဲ
ဆိုတာကိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ မထားခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ အၾကာမွာ ပထမဆုံး Macintosh ကြန္ပ်ဳတာကို ဒီဇိုင္းဆြဲတဲ့
အခါမွာေတာ့ ဒီပညာရပ္ကို ျပန္လည္ၿပီး သတိရလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီပညာရပ္ကို အစြမ္းကုန္
သုံးျပီး Mac ကို ဒီဇိုင္းလုပ္ခဲ့တာပါ။ Mac ဟာ ကမၻာ့ပထမဦးဆုံး စာလုံးအလွေတြ သုံးတဲ့
PC ကြန္ပ်ဳတာပါ။ တကၠသိုလ္က ဒီသင္တန္းကိုသာ ကြၽန္ေတာ္ မတက္ခဲ့ရင္ Macintosh
ကြန္ပ်ဳတာမွာ အင္မတန္ ေသသပ္ၿပီး အစိပ္အက်ဲ အခ်ိဳးက် လွပတဲ့ စာလုံးေတြ
ထည့္ေပးႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ Windows ဆိုတာကလဲ Mac က စာလုံးေတြကိုဘဲ
ကူးခ်ထားတာဆိုေတာ့ PC ေတြေပၚမွာ စာလုံးအလွ ေပၚထြက္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး လို႔ေတာင္
ေျပာေကာင္း ေျပာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းမထြက္ခဲ့ရင္ စာလုံးအလွသင္တန္းကို
တက္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါ။ ဒီသင္တန္းကို ကြၽန္ေတာ္ မတက္ခဲ့ရင္ PC ေတြေပၚမွာ စာလုံးလွလွ
ေလးေတြ ရွိေကာင္းမွ ရွိမွာပါ။ မွန္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တကၠသိုလ္ တက္ေနစဥ္အခါကေတာ့ အနာဂါတ္ကို ႀကိဳျမင္ၿပီး
ဒီအက်ိဳး အေၾကာင္းေတြကို ဆက္စပ္ ပုံေဖာ္ၾကည့္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။
ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာအၿပီး အတိတ္ကို ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီဆက္စပ္မႈေတြကို
ရွင္းရွင္းႀကီး ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ထပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေ႐ွ႕အနာဂါတ္မွာ
ဘာေတြ ဘယ္လို ဆက္စပ္ပုံေပၚလာမယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မျမင္ႏိုင္ပါ။
ေနာက္ျပန္ ၾကည့္မွသာ ဆက္စပ္မႈေတြကို ေတြ႔ႏိုင္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘြဲ႕ရ
ေမာင္မယ္တို႔ေတြဟာလဲ အနာဂါတ္မွာ ျဖစ္ရပ္ေတြ ဆက္စပ္ၿပီး ပုံေပၚလာလိမ့္မယ္လို႔
ယံုၾကည္ ထားရပါလိမ့္မယ္။ ဘြဲ႕ရ ေမာင္မယ္တို႔တေတြဟာ မိမိရဲ့ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ကို
ယံုၾကည္မႈရွိပါ။ ကံစီမံ တယ္ဆိုတာ ယံုပါ။ ကံ၏ အက်ိဳးဆိုတာ ယံုပါ။
( ဒီေနရာမွာ ကံဆိုတာ အလုပ္ ကို ကုိယ္စားျပဳပါတယ္ ) တစ္ခုခုကိုေတာ့ ယံုပါ။
ဒီယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာက္က်ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိခဲ့ပါ။
ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို အႀကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲေစခဲ့တာ ဒီ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ပါပဲ။

----------------------OOO-------------------------OOO--------------------------------

စာေရးသူ၏ ဆက္စပ္ပံုေဖာ္ျခင္း ႏွင့္ အေတြး အပိုင္းအစ မ်ား


(၁) 

တကယ္ေတာ့
ဘဝကို လြယ္လြယ္နဲ ့သာ အရွံုဳးေပးၾကစတမ္းဆို
Steve Jobs က ပိုျပီး လြယ္လြယ္နဲ ့ အရွံဳးေပးခဲ့မွာပဲ။

လူမျဖစ္ခင္ကတည္းက
မိခင္ရင္းရဲ ့ရင္ခြင္နဲ ့ေဝးရာမွာ လူလားေျမာက္ဖို ့ ဇာတာပါလာတယ္။

မိခင္ရင္းရဲ႔ ရင္ခြင္နဲ႔ေဝးသူ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဆိုးသြမ္းတတ္ၾကေပမယ့္
သူကေတာ့ မိမိကိုယ္ကိုထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီေလာက္ ကမၻာေက်ာ္မယ့္ ကေလးကို ေမြးခဲ့တဲ့
မိခင္ရင္း အေနနဲ ့သူမ သားကို စြန္ ့ပစ္ခဲ့တဲ့ အတြက္
ေနာင္တ ရမိမယ္လို႔လည္း ေတြးမိပါတယ္။

Steve Jobs အေနနဲ ့လည္း သူ႔ကိုေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ဖို ့
အခက္အခဲရွိလို႔သူတစ္ပါးကို စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ့
အျပီးအပိုင္ လႊဲျပီးေမြးစားခြင့္ ေပးခဲ့တဲ့ ေမြးမိခင္ကို
ဘယ္လိုမ်ား သေဘာထားလိုက္ေလမလဲ ?

ျပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ
ေမြးမိခင္က သူ ့သားကို သူတစ္ပါး လက္ထဲ အပ္တာေတာင္
ပညာတတ္တဲ့ မိဘထံကိုသာ ေရြးျပီးအပ္တာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္
သူမကိုယ္တိုင္ မျပဳစု မပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္
သူမ သားကို ပညာတတ္ ျဖစ္ေစခ်င္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

ပစ္စလက္ခတ္ ေပးခဲ့တာ မဟုတ္မွန္း ေသခ်ာခဲ့တယ္။
တျပိဳင္နက္တည္း သူ ့ဆီမွာ အေဖအရင္းဆိုတာလည္း
လက္ညွဳိးထိုးျပစရာ မရွိခဲ့ပါ။

(အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမွဳ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအရ
သီးသန္ ့ေယာက္်ားယူထားျခင္း မဟုတ္ေသးတဲ့့ အခ်ိန္ျဖစ္တဲ့အတြက္
ဘယ္သူနဲ ့ရတဲ့ ကေလးပါဟု မေျပာႏိုင္ေသးပါ)


(၂) 

၁၇ ႏွစ္အရြယ္မွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္
ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းေၾကာင္း ေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္။
ဝါသနာ မပါတာကိုေတာ့ အတင္း ဇြတ္မလုပ္ေနခဲ့ဘူး။
ျပီးေတာ့ အေလမလြင့္ခဲ့ဘူး..အေပအေတ မလုပ္ခဲ့ဘူး။
အနည္းဆံုး သူဝါသနာပါရာေတြေတာ့ လုပ္ေနခဲ့တယ္။
အဲဒီလို ဝါသနာ ပါရာကို သင္ၾကားခဲ့ျခင္း သူ ့ဘဝကိုသာမက
လူ ့သမိုင္းကိုပါ အၾကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲေစခဲ့တယ္။


(၃) 

စာလံုးအလွေရးနည္းသင္တန္းမွာ သင္ခဲ့တဲ့
စာလံုးအလွေတြကို Mac မွာ အံဝင္ခြင္က် ဆက္စပ္ျပီး
သံုးႏိုင္တာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္
သူ ့ရဲ ့ဆက္စပ္ခ်တတ္မွဳက ခ်ီးက်ဴးစရာလို ့ေျပာလို ့ရပါတယ္။


(၄) 

သူက သူဘာလုပ္ရမလဲ ဆုိတာကို သိေနခဲ့တယ္…
ျပီးေတာ့ သူလုပ္မယ့္ အလုပ္ ေအာင္ျမင္ရမယ္လို ့ ယုံၾကည္မွဳ ရွိတယ္
အေျခအေနနဲ ့လိုက္ျပီး ေျပာင္းလဲတယ္…
ေျပာင္းလဲဖို ့အတြက္ ေၾကာက္ရြံ ့မေနခဲ့ဘူး။
တြန္ ့ဆုတ္မေနခဲ့ဘူး။ ယံုၾကည္ခ်က္ ျပင္းျပင္းျပျပ ဆိုတာမ်ိဳးကို
အသက္ ၂၀ မတိုင္ခင္ကတည္းက တိတိက်က် ရွိေနခဲ့ျပီးသား ျဖစ္တယ္။

(၅) 

အသက္၂၀ မျပည့္ခင္ အရြယ္မွာ ဘဝကို ခက္ခက္ခဲခဲ ရင္ဆိုင္ခဲ့ေပမယ့္
အသက္ ၂၃ ႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၁ သန္းတန္တဲ့ လူ…  အသက္ ၂၄ ႏွစ္မွာ
ေဒၚလာ ၁၀ သန္းေက်ာ္တန္တဲ ့လူျဖစ္ခဲ့ျပီး…အသက္ ၂၅ ႏွစ္မွာေတာ့
ေဒၚလာ သန္း ၁၀၀ တန္တဲ့ လူ အျဖစ္.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္မွတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို ့ေရာ…
ကိုယ့္လက္ရွိ ေရာက္ေနတဲ့ အသက္အရြယ္မွာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ေလာက္တန္ျပီလဲ လို ့သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ေျပာႏိုင္ျပီလား…???

(၆) 

တကယ္ေတာ့ ဆက္စပ္ပံုေဖာ္ျခင္းဆိုတာ
အတိတ္က အေျခအေန တစ္ခုနဲ ့လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္
အေျခအေနတို႔ကို ျခားနားလိုက္ျခင္းတစ္မ်ိဳးလို ့ပဲကြ်န္ေတာ္ နားလည္မိတယ္။

အဲဒီႏွစ္ခုကို ျခားနား လိုက္တာနဲ႔ အနာဂတ္ဆိုတာကုိ
အနည္းဆံုးေတာ့ ေရးေရးေလးမဆို ပံုေဖာ္ႏိုင္မယ္လို ့ယူဆလို ပါတယ္။

ျခားနားသံုးသပ္ျပီးသြားလို႔ ကိုယ့္အေျခအေနကို ကိုယ္တိတိက်က်
သိရလို ့အတိတ္မွာ ေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္မွဳမ်ိဳး ရွိခဲ့ရင္ ေကာင္းတာကို
ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းျပီး ျပဳျပင္သင့္တာမ်ိဳး ဆုိရင္ အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။

အဲဒီမွာ တစ္ခ်ိဳ ့က
စဥ္းစားေတြးေခၚ သံုးသပ္ျခင္းမရွိဘဲ လုပ္ကိုင္ၾကတယ္…
တစ္ခ်ိဳ ့ကေတာ့ အေတြးနဲ႔တင္အခိ်န္ကုန္သြားတယ္။
အေတြးရဲ ့ေနာက္က အလုပ္(Action) ဆိုတာ လံုးဝ ပါ..မလာဘူး။

(၇) 

ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့
Steve အေနနဲ ့ မတူညီတဲ့ အေျခအေနတိုင္းမွာ ပိုင္ဆိုင္ေနရတဲ့
ဘဝေပး ဆိုတာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံတတ္တယ္..
ဆိုလိုခ်င္တာက
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အေနနဲ ့  မရပ္တည္ခဲ့ရလို႔ ဝမ္းနည္းမေနဘူး။

အသိတရားနဲ ့အရွိတရား ကို ရင္ဝယ္ပိုက္ျပီး လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာေတြကို လုပ္တယ္။
လက္ရွိအေျခအေနဆိုတာကို လက္မခံတတ္ရင္ ( မိေအးႏွစ္ခါ နာ ) ဆိုသလို ႏွစ္ခါ
ရွံဳးတတ္တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ျပီးသားျဖစ္တယ္။


ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာ လက္ရွိအေျခအေနဆိုတာၾကီးကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လက္ခံႏိုင္သလား..?
ေက်နပ္ႏိုင္သလား..?
ဒါမွ မဟုတ္
ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ ့အေျခအေန တစ္ခုဆီကို ဦးတည္ ၾကိဳးစားေနသလား…?

ဒီအခ်က္ေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဆင့္ပြား ေတြးမိသေလာက္ကို မွ်ေဝေပးျခင္းပါ…
မည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲပိုင္ခြင့္၊ ယူဆပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။


(၂) ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ဆံုးရွံဳးမွဳ ( Love & Loss ) နဲ ့
(၃) ေသျခင္းတရား ( Death ) ဆိုတာကိုလည္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးခ်င္ပါတယ္။

----------------
အိမ္ေဝးသူ(KZ)
----------------

Sources:

http://news.stanford.edu/news/2005/june15/jobs-061505.html
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=D1R-jKKp3NA
http://www.productdesignfunda.com/chit-chat/624-three-apples-which-…
http://www.bersin.com/blog/post/The-Real-Succession-Plan-For-Steve-…
http://www.hebrew4christians.com/About_HFC/Death_Rate/death_rate.html

ညီမေလးကို သတိရတယ္...(ဒါေပမယ့္)

မိသားစု တစ္စုရဲ႕
တကယ့္အႏွစ္သာရက
ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္းေတြကို
အတူတကြ မွ်ေဝခံစားႏိုင္ျခင္းပဲ။
x
သာမန္အနအထားမ်ိဳးမွာ
မိသားစုကို သိပ္ၿပီးတမ္းတမေနေပမယ့္
ဘဝ အခ်ိဳးအေကြ႔ႀကီးႀကီးနဲ႔ ႀကံဳတိုင္း
(ဝမ္းသာလြန္း၊ ဝမ္းနည္းလြန္းအေျခအေန)
ကိုယ္နဲ႔အတူတကြ မွ်ေဝခံစားတတ္တဲ့
မိသားစုကို တမ္းတေနတတ္တုန္းပဲဗ်ာ။
x
ခုဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့
ညီမေထြးေလး( သဲသဲ ) နဲ႔
ေဝးရာမွာ ေနရတာ (၇) ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။
က်န္တဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြထက္
သူ႔ကုိ ပိုၿပီး သတိရတယ္၊ တမ္းတတယ္။
x
ကြ်န္ေတာ္
သိပ္လုပ္ခ်င္ေနတဲ့အလုပ္ တစ္ခုရွိတယ္။
အဲ့ဒါကေတာ့
ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ညီမေထြးေလးကို
ဖက္ၿပီး ရွိဳက္ႀကီးတငင္ ငိုေၾကြးပစ္လိုက္ခ်င္တာပဲ။
(ပိုတယ္လို႔ေျပာရင္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေျဖစရာ အေျဖမရွိဘူး)
x
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ကြ်န္ေတာ့္ဘဝက
မိသားစုနဲ႔ တကြဲတျပားအေနအထားမွာ ရွိတယ္လို႔
နာနာက်င္က်င္ ခံစားမိလိုက္တိုင္းမွာ
ရခိုင္က ကေလးငယ္ေလးေတြရဲ႕ ေၾကကြယ္ဖြယ္ျမင္ကြင္းေတြ
ပါလက္စတိုင္းက မိဘမဲ့ ျဖစ္သြားၾကတဲ့
လူမမည္ေလးေတြရဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြ ျပန္ၿပီး ျမင္ေယာင္မိတယ္။
x
သူတို႔ အေျခအေနထက္စာရင္
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ ညီမေလးအေျခအေနက.....။
ကြ်န္ေတာ္ ဘာကိုမွ ထပ္မေတြးခ်င္ေတာ့ပါ။
အသွ်င့္ကိုသာ လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ေနမိေတာ့တယ္။
(အလ္ဟမ္ဒုလိလႅာဟ္)
----------------
အိမ္ေဝးသူ(KZ)
-----------------